Silver Alert

Τ Α Τ Ι Α Ν Α Α Β Ε Ρ Ω Φ 18 ενοχλητική φωνούλα πάλι. Αλλά, τι μπορούσε να κάνει, δεν ήξερε. Όλο το πρωί ήταν κολλημένη στο ιατρείο. Ο καλός της έλειπε σε αποστολή εκτός Παραδείσου και δεν απα­ ντούσε στο κινητό του. Εκατό φορές τον είχε πάρει από χθες, αλλά δεν το σήκωνε, ο άθλιος. Δίκιο είχε η γρια-κα­ ρακάξα: Πώς γίνεται να έχεις φίλο αστυνομικό και να μην μπορείς να κάνεις το παραμικρό για να βοηθήσεις τη φίλη σου που αγνοείται; Ο εκνευρισμός της μετατοπιζόταν σιγά σιγά από την κυρα-Νόπη και στο μάτι του κυκλώνα έμπαι­ νε τώρα ο καλός της. Ο πολύς Περικλής Γαλάνης. Μάλιστα. Καλό κουμάσι και αυτός. Επάγγελμα μπάτσος, τι περίμε­ νε; Πού πήγε και έμπλεξε πάλι; Καλά καλά δεν είχε συνέλ­ θει από τον πρώην της. Άλλος πάλι και αυτός, επαγγελμα­ τίας ιδεολόγος, ο ψεύτης. Την έριξε με τα ωραία λόγια για συντροφικότητες και αγώνες που θα έφερναν έναν δικαιό­ τερο κόσμο – βρε, ποιο ηθικό πλεονέκτημα; Όλοι ίδιοι κα­ τά βάθος. Οι άντρες είναι γεννημένοι απατεώνες και εκμε­ ταλλευτές… «Για πού το ’βαλες, κυρά μου, και δεν μας μιλάς;» Μια γνώριμη φωνή με βαριά ηπειρώτικη προφορά διέκοψε τις σκέψεις της και την έσωσε, πολύ πιθανόν με τη φόρα που είχε πάρει, από κάποιο στραβοπάτημα στις ανώμαλες πέ­ τρες. «Κόπιασε μέσα να σε κεράσω μια μπίρα». «Γεια σου, ρε Μάκη, τι χαμπάρια;» Άθελά της χαμογέλασε. «Μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε» γκρίνιαξε τάχα εκείνος καθώς την τράβαγε μες στο μαγαζί του. Ο Μάκης είχε τη μοναδική ταβέρνα στην πλατεία του χωριού και ήταν από τους πρώτους που την καλοδέχτηκε, τότε πριν από ενάμιση περίπου χρόνο, όταν έφτασε μόνη