Σάγκι Μπέιν

D O U G L A S S T U A R T 26 «Το ξέρω. Έλεγα όμως να συναντήσω ένα φίλο». Ο κύριος Ντάρλινγκ πιπίλιζε τα μεγάλα λευκά δόντια του. Ο άν­ θρωπος ήταν τόσο ψηλός που δεν είχε ακόμη τεντωθεί σ’ όλο του το ύψος. Ο Σάγκι μπορούσε να φανταστεί γενιές και γενιές προτεστα­ ντών στημένες στην ουρά και τρομοκρατημένες από τη μακριά σκιά του. Τώρα έβλεπε το πρόσωπο του άντρα να γίνεται κατακόκκινο, και μια γραμμή από τον ιδρώτα του πότη ήδη πρόβαλλε στην άκρη του φρυδιού του. Ο άνθρωπος ήταν σκυμμένος στην κλειδαρότρυπα, τώ­ ρα ο Σάγκι ήταν σίγουρος γι’ αυτό. «Κρίμα. Κι εγώ πήγαινα να πάρω το επίδομά μου, μετά μπορεί να σταμάταγα στο Brewers Arms για κάνα ποτό, κι ύστερα θα πήγαινα να ρίξω κάνα στοιχηματάκι. Μετά, όμως, είχα την ελπίδα πως θα μοιραζόμασταν κάμποσες μπίρες. Μήπως να δούμε στην τηλεόραση τ’ αποτελέσματα των ποδοσφαιρικών αγώνων; Να σου μάθω μερικά πράματα για τις κατηγορίες στην Αγγλία;» Ο άντρας κοίταζε το αγό­ ρι κι έχωνε τη γλώσσα του ανάμεσα στους γομφίους του. Αν έπαιζε σωστά το παιχνίδι, ο άντρας θα ήταν πάντα καλός για μερικές λίρες. Θα του έπαιρνε όμως πολύ χρόνο να περιμένει τον κύριο Ντάρλινγκ να πάρει το επίδομα ανεργίας · θα τριγύρναγε άσκο­ πα από το ταχυδρομείο στο γραφείο στοιχημάτων κι αποκεί στην κάβα, και μετά στο σπίτι, αν δηλαδή κατάφερνε να βρει τον δρόμο για το σπίτι. Δεν γινόταν να περιμένει τόση ώρα ο Σάγκι. Το αγόρι τότε άφησε το μπουφάν ελεύθερο και ο κύριος Ντάρλινγκ έκανε πως δεν κοίταζε καθώς το μπουφάν άνοιξε ελαφρά. Ο άνθρω­ πος όμως φαινόταν ανίκανος να κάνει αυτό που ήθελε, και ο Σάγκι τον παρακολουθούσε καθώς το γκρίζο φως χαμήλωνε στα πράσινα μάτια του. Ο Σάγκι το ένιωθε να τον καίει στο λευκό του στήθος, καθώς το βλέμμα του άντρα γλιστρούσε πάνω από το ξεχειλωμένο εσώρουχό του στα γυμνά του πόδια, τα ανάξια λόγου, άτριχα πράγ­ ματα που κρέμονταν σαν άκοπα νήματα από την άκρη του μαύρου του πανωφοριού. Μόνο τότε χαμογέλασε ο κύριος Ντάρλινγκ.