Σάγκι Μπέιν

D O U G L A S S T U A R T 20 του το είπαν στα ίσια, είχαν όμως ένα σωρό ερωτήσεις. Κοίταζαν καχύποπτα αποπάνω ως κάτω το καλύτερο σχολικό πουκάμισό του και τα γυαλισμένα του παπούτσια. Κάτι δεν πάει καλά , έλεγαν τα μάτια τους. Στις γωνίες των χειλιών τους μπορούσε να διακρίνει τη σκέψη ότι ήταν ντροπή για ένα αγόρι της ηλικίας του να μην έχει ούτε μάνα ούτε δικούς του ανθρώπους. Η κυρία Μπακς δεν έδινε σημασία. Έριξε μια ματιά στη σχολική του τσάντα και τον έναν μήνα νοίκι που της έδινε ο Σάγκι προκατα­ βολικά, και ξανάρχισε να σκέφτεται πώς θα ταΐσει τα παιδιά της. Με ένα μπλε στιλό διαρκείας, ο Σάγκι διακόσμησε εκείνο τον πρώτο κόκ­ κινο φάκελο που προοριζόταν ειδικά για κείνην. Ο Σάγκι ήθελε να της δείξει ότι θα φρόντιζε να είναι καλός, ότι ήταν αρκετά αξιόπιστος ώστε να κάνει αυτή την επιπλέον προσπάθεια. Έτσι, πήρε ένα κομ­ μάτι χαρτί από το τετράδιο της γεωγραφίας και πάνω του ζωγράφισε ελικοειδή λαχούρια, τα έπλεξε γύρω από το όνομά της και τα χρωμά­ τισε ανάμεσα στις γραμμές έτσι ώστε να προβάλλουν σχήματα παγο­ νιών μέσα στη δόξα της μπλε απόχρωσης του κοβαλτίου. Η σπιτονοικοκυρά έμενε εκεί κοντά, στην απέναντι πλευρά του δρόμου, σε ένα πανομοιότυπο διαμέρισμα, πλούσια επιπλωμένο και υπερβολικά ζεστό λόγω της κεντρικής θέρμανσης. Στο άλλο, στο πα­ γερό διαμέρισμα, είχε πέντε άντρες σε πέντε δωμάτια για δεκαοχτώ λίρες και πενήντα πένες την εβδομάδα, που την πλήρωναν μόνο σε μετρητά. Οι δύο άντρες που δεν πληρώνονταν από τις κοινωνικές υπηρεσίες έπρεπε να γλιστρούν τον πρώτο μισθό που θα έπαιρναν κάτω από την πόρτα της, Παρασκευή βράδυ, προτού πάνε να πιουν τα υπόλοιπα λεφτά τους. Γονατιστοί πάνω στο χαλάκι της πόρτας της, καθυστερούσαν μια στιγμή μπρος στην ικανοποίηση που πήγαζε από το εσωτερικό του σπιτιού: κατσαρόλες που γλουγλούκιζαν γεμάτες με αρωματισμένο κοτόπουλο, ευτυχισμένοι θόρυβοι από παιδιά που μά­ λωναν για τηλεοπτικά κανάλια και οι ήχοι από τα γέλια χοντρών γυ­ ναικών που πρόφεραν ξένες λέξεις γύρω από τα τραπέζια της κουζίνας. Η σπιτονοικοκυρά δεν ενοχλούσε ποτέ τον Σάγκι. Ποτέ δεν πάτα­ γε το πόδι της στο δωμάτιό του, παρά μόνο αν καθυστερούσε το νοίκι. Τότε ερχόταν μαζί με άλλες μπρατσωμένες Πακιστανές και