Σάγκι Μπέιν (Συλλεκτική έκδοση)

D O U G L A S S T U A R T 14 φουσκάλες ρόδινη σάρκα, ενώ το δύσκολο ήταν να αντισταθεί στην πιεστική ανάγκη να κάνει το ίδιο και με τους πελάτες. Αυτοί σκύβανε πάνω από το ζεστό κρύσταλλο και μελετούσαν ενδελεχώς καθένα από τα κουφάρια. Διάλεγαν μόνο το καλύτερο, δίχως να ξέρουν ότι η εκτρο­ φή σε πτηνοτροφεία σήμαινε πως ήταν όλα απολύτως ίδια. Ο Σάγκι στεκόταν εκεί, ενώ το πίσω δόντι του τσιμπούσε το μάγουλό του και χαμογελώντας με το ζόρι ανεχόταν την αναποφασιστικότητά τους. Και τότε άρχιζε στ’ αλήθεια μια παντομίμα. «Δώσ’ μου τρία στήθια, πέντε μπούτια και μόνο μια φτερούγα για σήμερα, παιδί μου». Ο Σάγκι προσευχόταν να βρει δύναμη. Γιατί κανείς δεν ήθελε πια ένα ολόκληρο κοτόπουλο; Αυτός σήκωνε το κουφάρι χρησιμοποιώντας μακριές πιρούνες, προσέχοντας μην τύχει κι αγγίξει τα πουλιά με τα γαντοφορεμένα χέρια του, κι έπειτα έκοβε προσεκτικά τα κομμάτια (αφήνοντας άθικτο το δέρμα) χρησιμοποιώντας ειδικά ψαλίδια. Ένιω­ θε σαν ηλίθιος έτσι όπως στεκόταν απέναντι στα φώτα της ψησταριάς. Το κρανίο του ιδροκοπούσε κάτω από το σκουφάκι για τα μαλλιά, τα χέρια του δεν είχαν αρκετή δύναμη ώστε να σηκώσουν με τέχνη τη ράχη του κοτόπουλου με τις στομωμένες λεπίδες. Καμπούριαζε ελα­ φρά, χρησιμοποιώντας τους μυς της πλάτης του για να δώσει δύναμη στους καρπούς του, και δεν έπαυε να χαμογελά στιγμή. Αν ήταν πολύ άτυχος, οι τσιμπίδες γλιστρούσαν και το κοτόπουλο έπεφτε μ’ έναν υπόκωφο κρότο και γλιστρούσε πάνω στο τραχύ πά­ τωμα. Εκείνος δικαιολογούνταν και ξανάρχιζε, χωρίς όμως ποτέ να πετά το βρόμικο πουλί. Όταν οι γυναίκες γυρνούσαν να φύγουν, το ξανάβαζε στη θέση του μαζί με τα αδέλφια του, κάτω από τα ζεστά κίτρινα φώτα. Πίστευε αρκετά στην υγιεινή, όμως αυτές οι μικρές προσωπικές νίκες τον συγκρατούσαν για να μην ξεκινήσει εξέγερση. Οι περισσότερες από τις επικριτικές νοικοκυρές που ψώνιζαν εδώ, κι είχαν αυτές τις φάτσες που θύμιζαν άντρες, το άξιζαν. Ο τρόπος με τον οποίο τον κοίταζαν έκανε τον σβέρκο του να γίνεται κατακόκκι­ νος. Τις μέρες που δεν υπήρχε κάποια μεγάλη θρησκευτική γιορτή, εκείνος ανακάτευε με τέχνη όλες τις σωματικές του εκκρίσεις μες στην ταραμοσαλάτα. Και πούλαγε διαολεμένες ποσότητες απ’ αυτό το μπουρζουάδικο σκατόπραμα.