Σάγκι Μπέιν (Συλλεκτική έκδοση)

Σ Α Γ Κ Ι Μ Π Ε Ϊ Ν 19 παλιομοδίτικος διθέσιος καναπές, από κείνους τους ξύλινους, που τα λεπτά μαξιλάρια του σήμαιναν ότι ένιωθες πάντα στην πλάτη σου τα ελάσματα. Ένα μικρό ψυγείο και μια κουζίνα Baby Belling με δυο μάτια βρισκόταν στην άλλη μεριά. Πέρα από το ανάστατο κρεβάτι, όλα τα άλλα πράγματα ήταν στη θέση τους · δεν υπήρχε πουθενά σκόνη, ούτε ρούχα από χθες ούτε σημεία ζωής. Ο Σάγκι προσπαθούσε να ηρεμήσει καθώς περνούσε το χέρι του πάνω από τα αταίριαστα σεντό­ νια ισιώνοντάς τα. Σκέφτηκε πως η μητέρα του θα σιχαινόταν αυτά τα στρωσίδια, τα παράξενα χρώματα και τα σχέδια, έτσι όπως ήταν στρω­ μένα το ένα πάνω στο άλλο, σαν να μην τον ένοιαζε τι θα σκεφτεί ο κόσμος γι’ αυτά. Αυτό το χάλι θα έθιγε την περηφάνια της. Κάποτε θα ’βαζε κι αυτός στην μπάντα κάμποσα χρήματα και θα αγόραζε και­ νούργια δικά του σεντόνια, μαλακά και ζεστά, όλα στο ίδιο χρώμα. Στάθηκε τυχερός που βρήκε αυτό το δωμάτιο στην πανσιόν της κυρίας Μπακς. Στάθηκε τυχερός που ο γέρος πριν από αυτόν αγα­ πούσε υπερβολικά το ποτό του και πήγε φυλακή γι’ αυτό. Το μεγάλο παράθυρο της πρόσοψης προεξείχε περήφανα με θέα στη λεωφόρο Άλμπερτ Ντράιβ, και ο Σάγκι υπέθετε πως το δωμάτιο αυτό θα πρέπει να ήταν κάποτε το καθιστικό σε ένα αρκετά μεγάλο τριάρι. Είχε δει το εσωτερικό μερικών άλλων δωματίων του σπιτιού. Η μικρή κουζίνα που η κυρία Μπακς είχε μετατρέψει σε κρεβατοκάμαρα διατηρούσε ακόμα το πάτωμά της από καρό λινόλεουμ, και στα άλλα τρία τετρά­ γωνα δωμάτια βρίσκονταν ακόμα τα ξεφτισμένα χαλιά που είχαν από την αρχή. Ο άντρας με το ροδαλό πρόσωπο έμενε σ’ αυτό που κάπο­ τε θα πρέπει να ήταν το παιδικό δωμάτιο, με την κίτρινη λουλουδάτη ταπετσαρία του και μια χαρωπή μπορντούρα από γελαστά κουνελάκια ολόγυρα στο γύψινο της οροφής. Το κρεβάτι του άντρα, ο καναπές του και η κουζίνα του ήταν όλα βαλμένα στη σειρά, στον έναν τοίχο του δωματίου, και άγγιζαν το ένα το άλλο. Ο Σάγκι το είδε κάποτε από το άνοιγμα μιας μισάνοιχτης πόρτας και χάρηκε για το δικό του μεγάλο παράθυρο στην πρόσοψη του κτιρίου. Ήταν τυχερός που βρήκε τους Πακιστανούς. Κανένας άλλος σπι­ τονοικοκύρης δεν θέλησε να νοικιάσει δωμάτιο σε έναν δεκαπεντά­ χρονο που παρίστανε πως μόλις είχε μπει στα δεκαέξι. Οι άλλοι δεν