Το σημείο του Μπόρκμαν

16 H A K A N N E S S E R Πλατεία του Ψαρά, έκοψε το βήμα του και διέσχισε το λιθό­ στρωτο σουλατσάροντας προς την κατεύθυνση της στεγασμέ­ νης λαϊκής αγοράς. Δύο γυναίκες στέκονταν και συζητούσαν στη γωνία της οδού Ντουμς, αλλά δεν τους έδωσε καμία σημα­ σία. Ίσως δεν ήταν σίγουρος για την ιδιότητά τους – ή ίσως είχε κάτι άλλο στον νου του. Ίσως απλώς να μην είχε διάθεση. Φτάνοντας στην προβλήτα, έκανε μια μικρή στάση για τσιγάρο και έμεινε εκεί λίγη ώρα χαζεύοντας τα πλεούμενα που τραμπαλίζονταν στη μαρίνα. Ο δολοφόνος βρήκε την ευκαιρία να απολαύσει κι αυτός ένα τσι­ γάρο στη σκιά μιας αποθήκης από την άλλη πλευρά της προκυ­ μαίας. Το κράτησε κρυμμένο στη χούφτα του, για να μην τον προδώσει η καύτρα, και δεν άφησε το θύμα από τα μάτια του ούτε για μια στιγμή. Όταν ο Σίμελ τίναξε τη γόπα στο νερό και ξεκίνησε προς την κατεύθυνση του δημοτικού δάσους, ο δολοφόνος κατάλαβε ότι απόψε θα ήταν η νύχτα. Ναι, το δημοτικό δασάκι μεταξύ της προκυμαίας και του Ρίκεν, της συνοικίας των γιάπηδων όπου ζούσε ο Σίμελ, ήταν μόλις τριακόσια μέτρα και τα μονοπάτια του φωτίζονταν τη νύχτα, αλλά δεν λειτουργούσαν όλοι οι φανοστάτες και τα τριακόσια μέτρα μπορούσαν να αποδειχτούν πολύ μακρύς δρόμος. Εν πάση περιπτώσει, όταν ο Σίμελ άκουσε ελαφρά πατήματα πίσω του, δεν είχε διανύσει ούτε πενήντα μέτρα κάτω από τα δέντρα και το σκοτάδι ήταν πυκνό προς όλες τις κατευθύνσεις. Νύχτα ζεστή και γεμάτη υποσχέσεις, όπως είχε ήδη προσέ­ ξει, αλλά πολύ πολύ σκοτεινή. Κατά πάσα πιθανότητα δεν πρόλαβε να τρομάξει. Κι αν ένιωσε φόβο, θα ήταν μόνο για κλάσματα του δευτερολέπτου. Η αιχμηρή λεπίδα τον χτύπησε από πίσω, στο μεσοδιάστημα