Το σημείο του Μπόρκμαν

1 Α ν ήξερε ο Ερνστ Σίμελ ότι έμελλε να γίνει το επόμενο θύ­ μα του Τσεκουριού, σίγουρα θα είχε κατεβάσει μερικά ποτά ακόμα στο Γαλάζιο Πλοίο. Όπως είχαν τα πράγματα, αρκέστηκε σ’ ένα κονιάκ με τον καφέ του κι ένα ουίσκι με πάγο στο μπαρ, όπου προσπάθησε για αρκετή ώρα, αλλά χωρίς επιτυχία, να διασταυρώσει το βλέμμα του μ’ εκείνο της βαμμένης ξανθιάς στην απέναντι γω­ νία, αν και το έκανε με κρύα καρδιά, έτσι κι αλλιώς. Θα ήταν καμιά από τις καινούργιες στο εργοστάσιο κονσερβοποιίας. Δεν την είχε ξαναδεί και ήξερε πολύ καλά τι κυκλοφορούσε στην πιάτσα. Δεξιά του καθόταν ο Χέρμαν Σάλκε, συντάκτης της τοπικής de Journaal , που προσπάθησε να του πουλήσει ένα «φτηνό» πακέτο εκδρομής του Σαββατοκύριακου στο Καλίνινγκραντ ή κάτι ανάλογο και, όταν αργότερα έγινε η προσπάθεια να κατα­ γραφεί λεπτό προς λεπτό η τελευταία βραδιά του Σίμελ, προέ­ κυψε ότι ο Σάλκε πρέπει να ήταν ο τελευταίος άνθρωπος που είχε μιλήσει μαζί του στην αποδώ πλευρά της ζωής. Με την προϋπόθεση, φυσικά, ότι το Τσεκούρι δεν του με­ τέφερε κάποιο μήνυμα πριν τον ξεκάνει. Πράγμα μάλλον απί­ θανο, εφόσον το χτύπημα, όπως και στην προηγούμενη περί­ πτωση, δόθηκε από πίσω, χαμηλά και υπό γωνία, άρα δεν ήταν διόλου πιθανό να είχαν πιάσει ψιλή κουβεντούλα προη­ γουμένως. «Λοιπόν!» είχε πει ο Σίμελ αφού στράγγιξε και τις τελευ