Το σημείο του Μπόρκμαν

21 T O Σ Η Μ Ε Ι Ο Τ Ο Υ Μ Π Ο Ρ Κ Μ Α Ν «Εμπρός;» «Ο Βαν Βέτερεν;» «Εξαρτάται». «Χα χα… Χίλερ εδώ. Πώς πάνε τα πράγματα;» Ο Βαν Βέτερεν συγκράτησε την αυθόρμητη διάθεσή του να κοπανήσει το ακουστικό. «Έξοχα, ευχαριστώ. Αλλά είχα την εντύπωση ότι οι διακο­ πές μου τελειώνουν τη Δευτέρα». «Ακριβώς! Σκέφτηκα ότι ίσως θα ήθελες μια μικρή παράταση». Ο Βαν Βέτερεν δεν είπε τίποτε. «Πάω στοίχημα ότι θα σου άρεσε να μείνεις λίγο ακόμα στη θάλασσα, αν σου δινόταν η ευκαιρία, σωστά;» «…» «Μια βδομάδα ακόμα; Έλα, μ’ ακούς;» «Θα σας ήμουν ευγνώμων αν μπαίνατε κατευθείαν στο θέ­ μα» είπε ο Βαν Βέτερεν. Βήχας έπιασε ξαφνικά τον αρχηγό της αστυνομίας και ο Βαν Βέτερεν αναστέναξε. «Μάλιστα. Λοιπόν, κάτι προέκυψε στο Καλμπρίνγκεν. Εί­ ναι μόλις τριάντα πέντε, σαράντα χιλιόμετρα από το εξοχικό όπου μένεις. Δεν ξέρω αν το ξέρεις το μέρος. Τέλος πάντων, μας ζητήθηκε να τους βοηθήσουμε». «Περί τίνος πρόκειται;» «Φόνος. Δύο φόνοι. Ένας τρελός τριγυρνάει και κόβει κεφά­ λια μ᾽ ένα τσεκούρι ή κάτι τέτοιο. Είναι σε όλες τις εφημερίδες σήμερα, αλλά εσύ ίσως δεν–» «Έχω να δω εφημερίδα τρεις εβδομάδες» είπε ο Βαν Βέτερεν. «Ο τελευταίος φόνος –ο δεύτερος, δηλαδή– έγινε χτες, ή μάλλον προχτές. Τέλος πάντων, πρέπει να βοηθήσουμε την το­ πική αστυνομία στέλνοντας κάποιον δικό μας και σκέφτηκα ότι, μιας κι εσύ βρίσκεσαι ήδη στην περιοχή… Αυτά».