Σε είδα (pocket)

[ 14 ] Έτσι, αντί να κλείνωεπισκέψεις σε ακίνητα, στεκόμουν στον διάδρο­ μο έξω από το γραφείο του Γκρέιαμ, μες στο ρεύμα, ευχόμενη να μην είχα ανοίξει το στόμα μου. Το Χάλοου & Ριντ δεν είναι άσχημο μέρος να δουλεύεις. Παλιά δούλευα μια μέρα την εβδομάδα, έκανα τα λογιστικά τους, ύστερα η υπεύθυνη γραφείου πήρε άδεια μητρό­ τητας και ο Γκρέιαμ μου ζήτησε να καλύψω τη θέση της. Εγώ ήμουν λογίστρια, όχι γραμματέας, αλλά τα λεφτά ήταν αξιοπρεπή και στο μεταξύ είχα χάσει κάναν δυοπελάτες, έτσι άρπαξα την ευκαιρία.Τρία χρόνια μετά, είμαι ακόμη εδώ. Όταν φτάνουμε στον σταθμό Κάναντα Ουότερ, ο κόσμος στο βαγόνι έχει αραιώσει και όσοι στέκονται όρθιοι θέλουν και τοκάνουν. Ο άντρας δίπλα μου κάθεται με τα πόδια τόσο ανοιχτά που αναγκά­ ζομαι να μαζέψω τα δικά μου, και όταν σηκώνω το βλέμμα, βλέπω δυο άλλους άντρες να κάνουν το ίδιο. Το κάνουν συνειδητά; Ή είναι κάποια έμφυτηανάγκη ναδείχνουν πιομεγαλόσωμοι απ’όλους τους άλλους; Η γυναίκα μπροστά μου μετακινεί τη σακούλα με τα ψώνια της και ακούω τον γνώριμο ήχο ενός μπουκαλιού κρασιού που χτυ­ πάει. Ελπίζωο Σάιμον να έχει σκεφτεί να βάλει ένα στο ψυγείο · ήταν δύσκολη βδομάδα και αυτή τη στιγμή το μόνο που θέλω είναι να κουλουριαστώ στον καναπέ και να δω τηλεόραση. Λίγες σελίδες παρακάτω στη London Gazette κάποια πρώην φι­ ναλίστ του XFactor διαμαρτύρεται για την «πίεση της διασημότητας» και το μεγαλύτερο μέρος της σελίδας καταλαμβάνει μια κουβέντα σχετική με νόμους περί ιδιωτικής ζωής. Διαβάζω χωρίς να αντιλαμ­ βάνομαι τις λέξεις: κοιτάζω τις εικόνες και περνάω βιαστικά τους τίτλουςώστε ναμηνιώθωτελείωςάσχετη. Δενθυμάμαι την τελευταία φορά που διάβασα ολόκληρη εφημερίδα ή κάθισα να δω ειδήσεις από την αρχή ως το τέλος. Πάντα αποσπασματικά στο Sky News