Σε είδα (pocket)

[ 13 ] Ονειρεύομαι ότι δουλεύω κάπου τόσο κοντά ώστε να πηγαίνω με τα πόδια αλλά κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ: οι μόνες δουλειές που αξίζουν βρίσκονται στην πρώτη ζώνη · τα μόνα προ­ σιτά δάνεια στην τέταρτη. Πρέπει να περιμένω το τρένο μου και από το ράφι δίπλα στο εκδοτήριο εισιτηρίων παίρνω ένα αντίτυπο της LondonGazette – οι τίτλοι δυσοίωνοι, ταιριαστοί στησημερινήημερομηνία: Παρασκευή 13Νοεμβρίου. Ηαστυνομίακατάφερε ναματαιώσει άλλο ένασχέδιο για τρομοκρατική επίθεση: οι τρεις πρώτες σελίδες είναι γεμάτες φωτογραφίες εκρηκτικών που βρέθηκαν σε διαμέρισμα στο βόρειο Λονδίνο. Ξεφυλλίζω φωτογραφίες γενειοφόρων αντρών και μετα­ κινούμαι για να βρω τη ρωγμή στην άσφαλτο κάτω από την πινακί­ δα της αποβάθρας, εκεί όπου θα ανοίξει η πόρτα του βαγονιού. Έχω διαλέξει με προσοχή αυτή τη θέση ώστε να μπορώ πιάσω το αγα­ πημένο μου σημείο πριν γεμίσει το βαγόνι · στο ακριανό κάθισμα, για να μπορώνα ακουμπάωστο γυάλινο διαχωριστικό.Το υπόλοιπο βαγόνι γεμίζει γρήγορα και κοιτάζωκλεφτά τον κόσμο που στέκεται ακόμη, νιώθω ένοχη ανακούφιση που δεν βλέπω κανέναν γέρο ή κάποια γυναίκα εμφανώς έγκυο. Παρά τα ίσια παπούτσια μου, τα πόδια μου πονάνε, επειδή όλη μέρα στεκόμουν δίπλα στους φωρια­ μούς αρχειοθέτησης. Υποτίθεται πως η αρχειοθέτηση δεν είναι δική μου δουλειά. Μια κοπέλα έρχεται και βγάζει φωτοτυπίες τα στοιχεία των ακινήτων και κρατάει τα αρχεία σε τάξη, αλλά λείπει στη Μα­ γιόρκα για δεκαπέντε μέρες και απ’ό,τι είδα σήμερα μάλλον είχε να τακτοποιήσει εδώκαι βδομάδες. Βρήκα κατοικίες ανάκατες με επαγ­ γελματικούς χώρους και ενοικιάσεις μπερδεμένες με τις πωλήσεις · και έκανα το λάθος να το πω. «Τότε καλά θα κάνεις να τα τακτοποιήσεις, Ζόι» είπε ο Γκρέιαμ.