Σε είδα (pocket)

[ 23 ] Αν κάτι είχε μάθει η Κέλι τα τελευταία δέκα χρόνια στο μετρό ήταν ότι με την ευγένεια δεν κάνεις τίποτα. «Προσέξτε!» φώναξε καθώς άρχισε να τρέχει, σπρώχνοντας δυο ηλικιωμένους τουρίστεςπουέσερναντιςβαλίτσες τους. «Ναπεράσω!» Μπορεί να τον είχε χάσει το πρωί και να είχε αποκτήσει μια με­ λανιά, αλλά δεν θα τον άφηνε να τη γλιτώσει ξανά. Σκέφτηκε φευ­ γαλέα το γεύμα που έλπιζε να την περίμενε στο σπίτι και υπολόγισε ότι όλο αυτό θα πρόσθετε τουλάχιστον άλλες δυο ώρες στη μέρα της. Αλλά ήταν αναπόφευκτο. Μπορούσε να πάρει ένα κεμπάπ γυ­ ρίζοντας σπίτι. ΟΚαρλ ανέβαινε τρέχοντας τις κυλιόμενες. Λάθος αρχάριου, σκέ­ φτηκε η Κέλι, ανεβαίνοντας από τις σκάλες. Λιγότεροι τουρίστες και λιγότερο επώδυνο για τους μηρούς από το σπασμωδικό τράνταγμα μιας κυλιόμενηςσκάλας. Και πάλι όμωςοι μύες τηςΚέλι έκαιγανκαθώς έφτανε τον Καρλ. Ο Καρλ έριξε μια βιαστική ματιά πίσω από τον αριστερό του ώμο καθώς έφτασαν στην κορυφή κι έστριψε δεξιά. Για όνομα, Καρλ, σκέφτηκε. Θα έπρεπε να σχολάω τώρα. Με μία τελευταία επιτάχυνση τον πρόλαβε την ώρα που ετοιμα­ ζόταν να πηδήξει πάνω από τις μπάρες των εισιτηρίων και τον άρ­ παξε από το μπουφάν με το αριστερό χέρι ενώμε το δεξί τού γύρισε το μπράτσο πίσω από την πλάτη. Ο Καρλ έκανε μια ξεψυχισμένη απόπειρα να ξεφύγει, κάνοντάς τη να χάσει την ισορροπία της και να της πέσει τοπηλήκιοστοδάπεδο. ΗΚέλι αντιλήφθηκε ότι κάποιος το σήκωσε και έλπιζε να μην το πάρει και το βάλει στα πόδια. Ήδη ήταν στα μαύρα κατάστιχα του καταστήματος της αστυνομίας επει­ δή είχε χάσει το κλομπ της σε έναν καβγά την προηγούμενη εβδο­ μάδα – δεν χρειαζόταν άλλη επίπληξη. «Σε περιμένει ένα ένταλμα μη εμφάνισης, φιλαράκι» είπε η Κέλι,