Σε είδα (pocket)

[ 22 ] να βρουν τις λιγοστές θέσεις που υπήρχαν. Σχεδόν όλοι είχαν ένα κι­ νητό στο χέρι · έπαιζαν παιχνίδια, άκουγαν μουσική, ή απλώς το κρα­ τούσανσαν ναήτανραμμένοστηνπαλάμη τους. Στηνάλληάκρη του βαγονιού, κάποιος σήκωσε το τηλέφωνο μπροστά του και η Κέλι εν­ στικτωδώς γύρισε απ’ την άλλη. Τουρίστες, που έβγαζαν την εμβλη­ ματική φωτογραφία του υπόγειου του Λονδίνου για να τη δείξουν όταν επέστρεφαν στην πατρίδα, αλλά η σκέψη να είναι τοφόντο στις φωτογραφίες των διακοπών κάποιου ήταν πολύ παράξενη. Ο ώμος την πονούσε εκεί όπου χτύπησε σε έναν τοίχο, παίρνο­ ντας μια πολύ κλειστή στροφή, καθώς είχε κατέβει τρέχοντας τις σκάλες και έφτασε στην αποβάθραστηνΜαρμπλ Αρτς. Είχε αργήσει δευτερόλεπτα και την εκνεύριζε που η μελανιά που απλωνόταν στο μπράτσο της ήταν ανώφελη. Την άλλη φορά θα έκανε πιο γρήγορα. Το τρένο σταμάτησε στη Λίβερπουλ Στριτ · το πλήθος περίμενε στην αποβάθρα, ανυπομονώντας να ανοίξουν οι πόρτες. Οι παλμοί της Κέλι ανέβηκαν. Εκεί, καταμεσής στο πλήθος, μισοκρυμμένος, με ένα υπερβολι­ κά φαρδύ τζιν, μπλούζα με κουκούλα και καπελάκι του μπέιζμπολ, ήταν ο Καρλ. Τον αναγνώρισε αμέσως και, όσο απεγνωσμένα κι αν ήθελε να γυρίσει σπίτι, ήταν αδύνατον να τον αφήσει και να φύγει. Ήταν ξεκάθαρο από τον τρόπο που χώθηκε μες στο πλήθος ότι την είχε δει ένα κλάσμα του δευτερολέπτου πριν τον δει εκείνη, και δεν αδημονούσε να συναντηθούν. Έπρεπε να κάνει γρήγορα. Η Κέλι πετάχτηκε έξω από το τρένο την ώρα που οι πόρτες έκα­ ναν έναν σφυριχτό ήχο πίσω της. Στην αρχή νόμισε ότι τον είχε χάσει κι ύστερα είδε το καπελάκι καμιά δεκαριά μέτρα μπροστά · δεν έτρε­ χε, αλλά ελισσόταν σβέλταανάμεσαστοπλήθος επιβατών που έφευ­ γαν από την αποβάθρα.