Σε είδα

Σ Ε Ε Ι Δ Α 13 να πηγαίνω με τα πόδια αλλά κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ: οι μόνες δουλειές που αξίζουν βρίσκονται στην πρώτη ζώνη · τα μόνα προσιτά δάνεια στην τέταρτη. Πρέπει να περιμένω το τρένο μου και από το ράφι δίπλα στο εκδοτήριο εισιτηρίων παίρνω ένα αντίτυπο της London Gazette – οι τίτλοι δυσοίωνοι, ταιριαστοί στη σημερινή ημερομηνία: Παρα- σκευή 13 Νοεμβρίου. Η αστυνομία κατάφερε να ματαιώσει άλλο ένα σχέδιο για τρομοκρατική επίθεση: οι τρεις πρώτες σελίδες είναι γεμάτες φωτογραφίες εκρηκτικών που βρέθηκαν σε διαμέ- ρισμα στο βόρειο Λονδίνο. Ξεφυλλίζω φωτογραφίες γενειοφόρων αντρών και μετακινούμαι για να βρω τη ρωγμή στην άσφαλτο κάτω από την πινακίδα της αποβάθρας, εκεί όπου θα ανοίξει η πόρτα του βαγονιού. Έχω διαλέξει με προσοχή αυτή τη θέση ώστε να μπορώ πιάσω το αγαπημένο μου σημείο πριν γεμίσει το βαγόνι · στο ακριανό κάθισμα, για να μπορώ να ακουμπάω στο γυάλινο διαχωριστικό. Το υπόλοιπο βαγόνι γεμίζει γρήγορα και κοιτάζω κλεφτά τον κόσμο που στέκεται ακόμη, νιώθω ένο- χη ανακούφιση που δεν βλέπω κανέναν γέρο ή κάποια γυναίκα εμφανώς έγκυο. Παρά τα ίσια παπούτσια μου, τα πόδια μου πονάνε, επειδή όλη μέρα στεκόμουν δίπλα στους φωριαμούς αρχειοθέτησης. Υποτίθεται πως η αρχειοθέτηση δεν είναι δική μου δουλειά. Μια κοπέλα έρχεται και βγάζει φωτοτυπίες τα στοιχεία των ακινήτων και κρατάει τα αρχεία σε τάξη, αλλά λείπει στη Μαγιόρκα για δεκαπέντε μέρες και απ’ ό,τι είδα σήμερα μάλλον είχε να τακτοποιήσει εδώ και βδομάδες. Βρήκα κατοικίες ανάκατες με επαγγελματικούς χώρους και ενοικιάσεις μπερδεμένες με τις πωλήσεις · και έκανα το λάθος να το πω. «Τότε καλά θα κάνεις να τα τακτοποιήσεις, Ζόι» είπε ο Γκρέιαμ. Έτσι, αντί να κλείνω επισκέψεις σε ακίνητα, στεκόμουν στον διάδρομο έξω από το γραφείο του Γκρέιαμ, μες στο ρεύμα, ευχόμενη να μην είχα ανοίξει το στόμα μου. Το Χάλοου & Ριντ