Σε είδα

C L A R E M A C K I N T O S H 28 Ανάμεσα στο πολωνικό σουπερμάρκετ και στον κλειδαρά είναι το καφέ της Μελίσα. Ένα από τα καφέ της Μελίσα, υπεν- θυμίζω στον εαυτό μου. Το άλλο βρίσκεται σε έναν παράδρομο στο Κόβεν Γκάρντεν, όπου όσοι πηγαίνουν τακτικά για μεσημε- ριανό ξέρουν ότι πρέπει να τηλεφωνήσουν εκ των προτέρων για τις παραγγελίες τους, αν θέλουν να αποφύγουν την ουρά, και οι τουρίστες διστάζουν στην πόρτα, προσπαθώντας να αποφασί- σουν αν το πανίνι θα αξίζει την αναμονή. Θα περίμενες το μα- γαζί στο Κόβεν Γκάρντεν να είναι κοφτήριο, αλλά οι υψηλές τιμές σημαίνουν ότι στα πέντε χρόνια που είναι ανοιχτό πα- λεύει να βγάλει κέρδος. Αυτό εδώ, από την άλλη, με τη φτηνιά- ρικη μπογιά και τους απίθανους γείτονες, είναι χρυσωρυχείο. Βρίσκεται χρόνια εδώ, έβγαζε χρήμα πολύ πριν το αναλάβει η Μελίσα και βάλει το όνομά της πάνω από την πόρτα· ένα από τα κρυμμένα μυστικά που εμφανίζονται πού και πού στους οδηγούς πόλης. Το καλύτερο πρωινό στο νότιο Λονδίνο, λέει το φωτοτυπημένο άρθρο που έχει κολλημένο με σελοτέιπ στην πόρτα. Στέκομαι για λίγο στην απέναντι πλευρά του δρόμου, ώστε να βλέπω χωρίς να με βλέπουν. Οι τζαμαρίες γύρω γύρω έχουν θα- μπώσει από μέσα, μοιάζει με θολή φωτογραφία της δεκαετίας του ’80. Στη μέση του μαγαζιού, πίσω από τον πάγκο, ένας άντρας σκουπίζει το εσωτερικό μιας βιτρίνας από πλεξιγκλάς. Φοράει την ποδιά του σαν παριζιάνος σερβιτόρος, διπλωμένη στα δύο και δεμένη στη μέση αντί να την έχει περασμένη στον λαιμό του, και με το μαύρο κοντομάνικο και τα σκούρα μαλλιά που μοιάζουν σαν να σηκώθηκε μόλις από το κρεβάτι δείχνει υπερβολικά κουλ για να δουλεύει σε καφέ. Όμορφος; Είμαι προκατειλημμένη αλλά έτσι νομίζω. Περνάω τον δρόμο, προσέχοντας μήπως έρχεται κανένα πο- δήλατο καθώς ο οδηγός του λεωφορείου μού κάνει νόημα να