Σε είδα

Σε είδα και ακόμη σε βλέπω. Αλλά εσύ δεν με είδες. Είσαι απορροφημένη στο βιβλίο σου· ένα χαρτόδετο, με ένα κορίτσι με κόκκινο φουστάνι στο εξώφυλλο. Δεν διακρίνω τον τίτλο αλλά δεν έχει σημασία, όλα ίδια είναι. Αν δεν είναι μια ιστορία αγόρι-γνωρίζει-κορίτσι, τότε είναι αγόρι-καταδιώκει-κορίτσι. Αγόρι σκοτώνει κορίτσι. Αντιλαμβάνομαι την ειρωνεία. Στην επόμενη στάση εκμε- ταλλεύομαι το πλήθος ως δικαιολογία για να σε πλησιάσω. Κρατιέσαι από τη χειρολαβή στο κέντρο του βαγονιού, δια- βάζεις με το ένα χέρι · γυρίζεις τη σελίδα με μαθημένο αντίχει- ρα. Είμαστε τόσο κοντά τώρα, που τα παλτά μας αγγίζονται και μυρίζω τη βάση βανίλιας του αρώματός σου, μια μυρωδιά που θα έχει ξεθυμάνει όταν φύγεις από τη δουλειά. Μερικές γυναίκες εξαφανίζονται στις τουαλέτες την ώρα του μεσημε- ριανού· ανανεώνουν το μακιγιάζ τους, προσθέτουν λίγο άρω- μα. Εσύ όχι. Όταν σε δω μετά τη δουλειά, το σκούρο γκρίζο μακιγιάζ στα βλέφαρά σου θα έχει γίνει σκιές κάτω απ’ τα μάτια σου· το χρώμα στα χείλια σου θα έχει περάσει σε αμέ- τρητα φλιτζάνια καφέ. Είσαι όμορφη, όμως, ακόμα και στο τέλος μιας δύσκολης μέρας. Αυτό μετράει πολύ. Όχι ότι έχει να κάνει πάντα με την ομορφιά· μερικές φορές έχει να κάνει με μια εξωτική όψη, ή ένα μεγάλο στήθος, ή δυο ψηλά πόδια. Μερικές φορές είναι η φινέτσα και η κομψότητα –καλοραμμένα σκούρα μπλε παντε- λόνια και καφέ γόβες– και μερικές φορές είναι το «δεύτερο» και το φτηνιάρικο. Ακόμα και το πρόστυχο. Η ποικιλία είναι