Σε είδα

C L A R E M A C K I N T O S H 22 μπροστά· δεν έτρεχε, αλλά ελισσόταν σβέλτα ανάμεσα στο πλή- θος επιβατών που έφευγαν από την αποβάθρα. Αν κάτι είχε μάθει η Κέλι τα τελευταία δέκα χρόνια στο μετρό ήταν ότι με την ευγένεια δεν κάνεις τίποτα. «Προσέξτε!» φώναξε καθώς άρχισε να τρέχει, σπρώχνοντας δυο ηλικιωμένους τουρίστες που έσερναν τις βαλίτσες τους. «Να περάσω!» Μπορεί να τον είχε χάσει το πρωί και να είχε αποκτήσει μια μελανιά, αλλά δεν θα τον άφηνε να τη γλιτώσει ξανά. Σκέφτηκε φευγαλέα το γεύμα που έλπιζε να την περίμενε στο σπίτι και υπολόγισε ότι όλο αυτό θα πρόσθετε τουλάχιστον άλλες δυο ώρες στη μέρα της. Αλλά ήταν αναπόφευκτο. Μπορούσε να πάρει ένα κεμπάπ γυρίζοντας σπίτι. Ο Καρλ ανέβαινε τρέχοντας τις κυλιόμενες. Λάθος αρχάριου, σκέφτηκε η Κέλι, ανεβαίνοντας από τις σκάλες. Λιγότεροι του- ρίστες και λιγότερο επώδυνο για τους μηρούς από το σπασμω- δικό τράνταγμα μιας κυλιόμενης σκάλας. Και πάλι όμως οι μύες της Κέλι έκαιγαν καθώς έφτανε τον Καρλ. Ο Καρλ έριξε μια βιαστική ματιά πίσω από τον αριστερό του ώμο καθώς έφτασαν στην κορυφή κι έστριψε δεξιά. Για όνομα, Καρλ, σκέ- φτηκε. Θα έπρεπε να σχολάω τώρα. Με μία τελευταία επιτάχυνση τον πρόλαβε την ώρα που ετοι- μαζόταν να πηδήξει πάνω από τις μπάρες των εισιτηρίων και τον άρπαξε από το μπουφάν με το αριστερό χέρι ενώ με το δεξί τού γύρισε το μπράτσο πίσω από την πλάτη. Ο Καρλ έκανε μια ξεψυ- χισμένη απόπειρα να ξεφύγει, κάνοντάς τη να χάσει την ισορροπία της και να της πέσει το πηλήκιο στο δάπεδο. Η Κέλι αντιλήφθηκε ότι κάποιος το σήκωσε και έλπιζε να μην το πάρει και το βάλει στα πόδια. Ήδη ήταν στα μαύρα κατάστιχα του καταστήματος της αστυνομίας επειδή είχε χάσει το κλομπ της σε έναν καβγά την προηγούμενη εβδομάδα – δεν χρειαζόταν άλλη επίπληξη.