Γιώργος Σεβαστίκογλου: Αγωνιστής του θεάτρου και της ζωής

Γ Ι Ω Ρ Γ Ο Σ Σ Ε Β Α Σ Τ Ι Κ Ο Γ Λ Ο Υ [ 24 ] κους, χιλιάδες Αρμένιοι, Εβραίοι, Λεβαντίνοι, Αλβανοί, Γεωργιανοί, Βούλγαροι, Κιρκάσιοι και άλλοι λαοί. Στο Φα- νάρι υπήρχαν ακόμη μεγάλα πετρόκτιστα αρχοντικά, όπου στέγαζαν παλαιές ελληνικές αριστοκρατικές οικογένειες. Το μεγαλύτερο όμως μέρος των Ελλήνων έμενε στα προά­ στια. Η ελληνική κοινότητα διέθετε πολιτιστικές λέσχες και σημαντικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, όπως ήταν η Μεγάλη του Γένους Σχολή, το Ιωακείμειο και το Ζάππειο Παρθενα- γωγείο, η Μαράσλειος Αστική Σχολή, το Ζωγράφειο Γυ- μνάσιο Αρρένων, ο Ελληνικός Φιλολογικός Σύλλογος, ο Σύλλογος Ερμής, η φημισμένη Θεολογική Σχολή της Χάλ- κης κ.ά. Γενικότερα, στην ευρύτερη περιοχή της Κωνστα- ντινούπολης εξακολουθούσε να υπάρχει σημαντική εμπορι- κή και πολιτιστική δραστηριότητα. Το θέατρο αποτελούσε ένα από τα πιο ζωντανά κομ- μάτια της καλλιτεχνικής ζωής της πρωτεύουσας, και ιδιαι- τέρως της ελληνικής παροικίας, μέχρι το 1920 , οπότε άρχισε να φθίνει. Πλήθος ελληνικών αλλά και ξένων θιάσων επι- σκέπτονταν την Κωνσταντινούπολη, προσφέροντας παρα- στάσεις όλων των ειδών (δράματα, κωμωδίες, μελοδράμα- τα, οπερέτες κ.λπ.). Το κοινό ενημερωνόταν από τον Τύπο για τα διάφορα θεάματα, που μπορούσε να παρακολουθή- σει είτε στα θέατρα είτε σε καφωδεία και κινηματο- γράφους. Παράλληλα, λειτουργούσαν στην Πόλη ελληνικοί ερασιτεχνικοί θίασοι, ενώ διοργανώνονταν επίσης διάφοροι θεατρικοί διαγωνισμοί. Αυτή η κοσμοπολίτικη κουλτούρα αλλά και το όλο περι-