Ρουθ

M A R I L Y N N E R O B I N S O N 12 μής, βρήκε δουλειά στον σιδηροδρομικό σταθμό. Φαίνεται ότι έπιασε φιλίες μ’ έναν εισπράκτορα που είχε ασυνήθιστη επιρροή. Η δουλειά του δεν ήταν τίποτα σπουδαίο. Νυχτοφύ­ λακας, ή σηματωρός. Εν πάση περιπτώσει, πήγαινε στη δου­ λειά μόλις έπεφτε η νύχτα και περιδιάβαινε εκεί γύρω ως τα χαράματα, κρατώντας ένα φανάρι. Όμως ήταν ευσυνείδητος και εργατικός, προορισμένος να ανέλθει. Σε λιγότερο από μια δεκαετία είχε γίνει επόπτης στις φορτοεκφορτώσεις ζώων και αγροτικών προϊόντων και έξι χρόνια αργότερα προήχθη σε βοηθό σταθμάρχη. Έμεινε σ’ αυτή τη θέση δύο χρόνια, ώσπου, ενώ επέστρεφε από κάποια δουλειά στο Σποκέιν, ο θνητός του βίος και η επαγγελματική του σταδιοδρομία κατέληξαν σε έναν θεαματικό εκτροχιασμό. Μολονότι το συμβάν απασχόλησε τις εφημερίδες ακόμα και σε περιοχές απόμακρες όπως το Ντένβερ και το Σεν Πολ, δεν ήταν κυριολεκτικά θεαματικό, γιατί κανένας δεν το είδε. Η καταστροφή συντελέστηκε στα μισά της διαδρομής, μιαν ασέ­ ληνη νύχτα. Το τρένο, μαύρο, λείο και κομψό, με το χαρακτη­ ριστικό όνομα Πύρινη Σφαίρα, είχε διανύσει τα δύο τρίτα της γέφυρας, όταν το ρύγχος του στράφηκε ξαφνικά προς τη λίμνη και τα βαγόνια που ακολουθούσαν γλίστρησαν το κατόπι του στο νερό, σαν ενυδρίδα που βουτάει από έναν βράχο. Ένας αχθοφόρος κι ένα γκαρσόνι που στηρίζονταν στην κουπαστή στο πίσω μέρος του μαγειρείου συζητώντας τα προσωπικά τους (είχανε μακρινή συγγένεια) τη γλίτωσαν, αλλά σε καμιά περί­ πτωση δεν θα μπορούσαν να θεωρηθούν αυτόπτες μάρτυρες, για εξίσου αδιαμφισβήτητους λόγους: αφενός το σκοτάδι ήταν αδιαπέραστο και αφετέρου στέκονταν στον υποτυπώδη εξώστη του τελευταίου βαγονιού κοιτάζοντας προς τα πίσω.