J O H N F A N T E 20 αυτιά, και η βρόμα της βενζίνης έκανε τους φοίνικες να δείχνουν ελεεινοί, και το μαύρο πεζοδρόμιο ήταν ακόμη νοτισμένο από τη χθεσινοβραδινή ομίχλη. Eίχα φτάσει λοιπόν έξω από το ξενοδοχείο Μπίλ- τμορ, και περπατούσα πλάι στα αραδιασμένα κίτρι- να ταξί, με όλους τους οδηγούς να κοιμούνται εκτός από εκείνον που είχε παρκάρει κοντά στην είσοδο του ξενοδοχείου, και αναρωτήθηκα γι’ αυτούς τους τύπους που ήταν τράπεζες πληροφοριών, και θυμή- θηκα εκείνη τη φορά που ο Ρος κι εγώ μάθαμε τη διεύθυνση ενός «σπιτιού» από έναν από δαύτους, ο οποίος μας κοιτούσε με πολύ πρόστυχο ύφος και μετά μας πήγε στην οδό Τεμπλ, σε όλα τα μπουρ- δέλα με τις πουτάνες, και δεν συναντήσαμε άλλες παρά μόνο τις άσχημες, και ο Ρος πήρε μία τελικά, κι εγώ κάθισα στο σαλόνι και έβαζα δίσκους στο γραμμόφωνο μόνος και τρομαγμένος. Πέρασα μπροστά από τον πορτιέρη του Μπίλ- τμορ, και αυτομάτως τον μίσησα, έτσι όπως ήταν με τα χρυσά του σιρίτια, τα δυο μέτρα ύψος του και μες στη μεγαλοπρέπεια, και εκείνη τη στιγμή ένα μαύ- ρο αυτοκίνητο πλεύρισε το πεζοδρόμιο και βγήκε από εκεί μέσα ένας τύπος. Έδειχνε ζάπλουτος, και μετά βγήκε μια γυναίκα, και ήταν όμορφη, με μια γκρίζα γυαλιστερή γούνα αλεπούς, ήταν ένα αρι- στούργημα έτσι όπως διέσχισε το πεζοδρόμιο και πέρασε μέσα απ’ τις πόρτες που ανοιγόκλεισαν, και