Ρ Ω Τ Α Τ Η Σ Κ Ο Ν Η 25 ζωή, αλλά ιδιαιτέρως σημαντικό, ο Λεονάρντο, νε- κρός τώρα, ένας άγιος στον παράδεισο, ισάξιος με κάθε έναν από τους δώδεκα αποστόλους. Ο μικρός σκύλος έβαλε τα γέλια είχε διαβαστεί απ’ όλους στο ξενοδοχείο, μηδενός εξαιρουμένου: ήταν μια ιστορία βαθιά και συναρπαστική, και δεν είχε για θέμα της κάποιον σκύλο: ήταν μια έξυπνη ιστο- ρία, ένα ουρλιαχτό ποίησης. Και ο σπουδαίος εκδό- της, που δεν ήταν άλλος από τον Τζέι Σι Χάκμουθ, η υπογραφή του οποίου έμοιαζε κινέζικη, μου έγρα- φε σε μια του επιστολή: είναι μια τρομερή ιστορία και είμαι περήφανος που θα γίνω ο εκδότης της. Την ιστορία τη διάβασε και η κυρία Χάργκρεϊβς και έκτοτε με έβλεπε με άλλο μάτι. Θα συνέχιζα λοιπόν να μένω σ’ αυτό το ξενοδοχείο και δεν θα μ’ έτρωγε το κρύο, μολονότι τις περισσότερες μέρες έξω έκανε ζέστη, κι όλα αυτά χάρη στην ιστορία μου Ο μικρός σκύλος έβαλε τα γέλια . Η κυρία Γκρέιντζερ, που ζούσε στο δωμάτιο 345, μια θεούσα επιστήμων (με ωραία μπούτια αλλά κάπως γερασμένη) από το Μπατλ Κρικ του Μίσιγκαν, καθόταν στο σαλόνι της εισόδου περιμένοντας να πεθάνει, και Ο μικρός σκύ- λος έβαλε τα γέλια την επανέφερε στη ζωή, κι εκείνο το βλέμμα στα μάτια της μου έλεγε πως η ιστορία ήταν εντάξει και πως κι εγώ ήμουν εντάξει, ήλπιζα όμως να με ρωτήσει για την οικονομική μου κατά- σταση και για το πώς τη βγάζω γενικώς, μετά όμως