Ροβινσόνας Κρούσος

14 | ΝΤΑΝΙΕΛ ΝΤΕΦΟΕ δικηγόρο · ότι ήμουν σίγουρος πως αν έκανα κάτι τέτοιο δεν θα έμενα μέχρι το τέλος, αλλά σίγουρα θα το έσκαγα από τον δά- σκαλό μου πριν τελειώσει ο χρόνος της θητείας μου κοντά του και θα πήγαινα στη θάλασσα · κι ότι αν μιλούσε στον πατέρα μου και τον έπειθε να με αφήσει να πάω ένα ταξίδι στο εξωτε- ρικό, αν δεν μου άρεσε και επέστρεφα σπίτι, δεν θα πήγαινα ξανά · κι ότι έδινα την υπόσχεση να ανακτήσω τον χρόνο που είχα χάσει καταβάλλοντας διπλή προσπάθεια. Αυτό προκάλεσε στη μητέρα μου μεγάλη ταραχή. Μου είπε ότι δεν θα είχε κανένα νόημα να μιλήσω στον πατέρα μου για ένα τέτοιο θέμα · ότι ο πατέρας μου ήξερε πολύ καλά ποιο ήταν το συμφέρον μου για να δώσει τη συγκατάθεσή του σε κάτι που θα με έβλαπτε τόσο πολύ · κι ότι αναρωτιόταν πώς μπόρεσα να σκεφτώ κάτι τέτοιο μετά τη συζήτηση που είχα κάνει με τον πατέρα μου και τις τόσο ευγενικές και τρυφερές εκφράσεις που ήξερε ότι είχε χρησιμοποιήσει ο πατέρας μου στη συζήτησή μας. Με λίγα λόγια, αν ήθελα να καταστραφώ, δεν θα μου έδιναν καμία βοήθεια και μπορούσα να είμαι σίγουρος ότι δεν θα είχα ποτέ τη συγκατάθεσή τους σε κάτι τέτοιο · ότι εκείνη από την πλευρά της δεν θα έβαζε το χέρι της στην καταστροφή μου κι ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να πω ότι η μητέρα μου ήταν πρόθυ- μη, ενώ ο πατέρας μου όχι. Αν και η μητέρα μου αρνήθηκε να μεταφέρει στον πατέρα μου όσα της είπα, έμαθα αργότερα ότι του ανέφερε όλη τη συζήτηση κι ότι ο πατέρας μου, αφού έδειξε μεγάλη ανησυχία, της είπε με έναν αναστεναγμό: «Αυτό το παιδί θα μπορούσε να είναι ευτυχισμένο αν έμενε στο σπίτι, αλλά αν πάει στο εξωτε- ρικό, θα είναι ο πιο άθλιος δυστυχισμένος που γεννήθηκε ποτέ: δεν μπορώ να συναινέσω σ’ αυτό που θέλει». Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από τα παραπάνω μέχρι να φύγω, αλλά στο μεταξύ συνέχισα να είμαι πεισματικά κουφός σε όλες τις προτάσεις για επαγγελματική αποκατάσταση και