Ροβινσόνας Κρούσος

24 | ΝΤΑΝΙΕΛ ΝΤΕΦΟΕ δεν θα μπορούσε να με ωθήσει προς τα εμπρός, ενάντια στους ήρεμους συλλογισμούς και την πειθώ των πιο συνετών σκέψεών μου και ενάντια σε δύο τόσο σαφή μαθήματα σαν αυτά που πήρα στην πρώτη μου προσπάθεια. Ο σύντροφός μου, που με είχε βοηθήσει προηγουμένως να ατσαλώσω την καρδιά μου και ήταν γιος του πλοιάρχου, ήταν τώρα λιγότερο τολμηρός από μένα. Την πρώτη φορά που μου μίλησε αφού φτάσαμε στο Γιάρμουθ –κάτι που δεν έγινε παρά μόνο μετά από δυο τρεις μέρες, γιατί μας είχαν χωρίσει στην πόλη σε διαφορετικά καταλύματα και συνοικίες–, την πρώτη φορά που με είδε λοιπόν, φάνηκε ότι το ύφος του είχε αλλάξει και δείχνοντας πολύ μελαγχολικός και κουνώντας το κεφάλι με ρώτησε πώς τα πάω, κι όταν είπε στον πατέρα του ποιος ήμουν κι ότι είχα έρθει σε αυτό το ταξίδι μόνο για δοκιμή, για να δω αν θα ήθελα να ταξιδέψω πιο μακριά στο εξωτερικό, ο πατέρας του, γυρίζοντας σ’ εμένα με πολύ σοβαρό κι ανήσυχο ύφος, μου λέει: «Νεαρέ, δεν πρέπει να ξαναβγείς ποτέ στη θάλασσα. Πρέ- πει να πάρεις όσα έγιναν σαν ένα ξεκάθαρο και ορατό σημάδι ότι δεν θα γίνεις ναυτικός». «Μα, κύριε» του είπα εγώ, «εσείς δεν θα ξαναβγείτε στη θάλασσα;» «Αυτό είν’ άλλη υπόθεση» απά- ντησε. «Η θάλασσα είναι για μένα ο προορισμός μου στη ζωή και επομένως το καθήκον μου. Όμως αφού εσύ έκανες αυτό το ταξίδι δοκιμαστικά, είδες ποια δείγματα σου έδωσε ο Ουρανός για το τι έχεις να περιμένεις αν επιμείνεις. Ίσως όλα αυτά να συνέβησαν εξαιτίας σου, όπως με τον Ιωνά στο πλοίο για τη Θαρσίς. * Πες μου όμως» συνέχισε «τι είσαι και για ποιο λόγο ήρθες στη θάλασσα;» Τότε του είπα ένα μέρος από την ιστορία μου και στο τέλος εκείνος ξέσπασε με έναν παράξενο τρόπο όλο πάθος: «Τι έφταιξα» λέει «για να έρθει στο πλοίο μου ένας τέτοιος δυστυχής άνθρωπος; Δεν θα ξανανέβαινα στο ίδιο πλοίο μαζί * Ιωνάς, 1: 3-16. (Σ.τ.Ε.)