Ροβινσόνας Κρούσος

18 | ΝΤΑΝΙΕΛ ΝΤΕΦΟΕ σύντομα κατάφερα να εμποδίσω την επάνοδο αυτών των κρί- σεων –έτσι τις αποκαλούσα– και μέσα σε πέντε έξι μέρες είχα πετύχει μια τόσο πλήρη νίκη επί της συνείδησής μου όσο θα μπορούσε να επιθυμήσει οποιοσδήποτε νέος έχει αποφασίσει να μην την αφήνει να τον ταλαιπωρεί. Όμως επρόκειτο να πε- ράσω κι άλλη μια δοκιμασία, και η Θεία Πρόνοια, όπως κάνει συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, αποφάσισε να με αφήσει χω- ρίς καμία απολύτως δικαιολογία – γιατί αν δεν άφηνα αυτή τη δοκιμασία να με οδηγήσει στη λύτρωση, η επόμενη θα ήταν τέτοια που και ο χειρότερος και πιο σκληρός αχρείος ανάμεσά μας θα ομολογούσε τόσο τον κίνδυνο όσο και το έλεός της. Την έκτη μέρα της παραμονής μας στη θάλασσα φτάσαμε στη ράδα * του Γιάρμουθ και επειδή ο άνεμος ήταν ενάντιος και ο καιρός ήρεμος, δεν είχαμε κάνει παρά ελάχιστο δρόμο μετά την καταιγίδα. Εδώ αναγκαστήκαμε να αγκυροβολήσουμε και εδώ παραμείναμε, με τον άνεμο να εξακολουθεί ενάντιος –δη- λαδή νοτιοδυτικά– για εφτά οχτώ μέρες, κατά τη διάρκεια των οποίων πολλά πλοία από το Νιούκαστλ κατέπλευσαν στη ράδα, που ήταν το συνηθισμένο λιμάνι όπου τα πλοία μπορούσαν να περιμένουν τον άνεμο να αλλάξει για να μπουν στο ποτάμι. Έπρεπε να αναπλεύσουμε το ποτάμι με την παλίρροια χωρίς να μείνουμε εδώ για πολύ, αλλά ο άνεμος ήταν πολύ δυνατός και μετά από τέσσερις πέντε μέρες, δυνάμωσε ακόμα περισσό- τερο. Ωστόσο, επειδή η ράδα του Γιάρμουθ θεωρούνταν εξίσου καλό με ένα κανονικό λιμάνι, και το αγκυροβόλιο ήταν καλό και η άγκυρά μας πολύ γερή, οι άντρες μας δεν ανησυχούσαν και δεν φοβούνταν καθόλου τον κίνδυνο, αλλά περνούσαν την ώρα τους με ανάπαυση και ευθυμία, κατά τις συνήθειες της θάλασσας. Όμως την όγδοη μέρα το πρωί ο άνεμος δυνάμωσε και ρίχτηκαν όλοι στη δουλειά για να κατεβάσουν τις γάμπιες * Ανοιχτό και ευρύχωρο αγκυροβόλιο.