Ρίκο και Όσκαρ: Χριστουγεννιάτικη μαγεία

16 τουρσί. Άλλες έγκυες γυναίκες κάνουν σαν τρελές για αγ- γουράκια τουρσί. Μα το πιο σπουδαίο είναι πως στο Κάρσταντ ήθελα ν’ αγοράσω δώρο για το μωρό, για το αδερφάκι μου. Ήταν μυστικό και έκπληξη, ακόμα και για τη μαμά. Κι έπρεπε να γίνει όσο το μωρό ήταν ακόμη μέσα στην κοιλιά της. Όταν έβγαινε, θα περνούσαν χρόνια μέχρι να μπορούσε να χρησιμοποιήσει το δώρο μου. ΟΌσκαρ ήθελε κι αυτός ν’ αγοράσει κάτι στο Κάρσταντ – κάτι για τον Λαρς. Και κάτι ακόμα, κάτι μικρό για τον κα- λύτερο φίλο του Λαρς, τον χοντρό Ότο. Ο Ότο θα ερχόταν σήμερα το μεσημέρι με την καινούρια, τη σχεδόν καινούρια φιλενάδα του. Γι’ αυτό ο Όσκαρ κι εγώ θέλαμε να ’χουμε γυρίσει ως τότε από τα ψώνια. Αυτή τη φιλενάδα του Ότο είχα περιέργεια να τη γνωρίσω, γιατί ως τώρα το μόνο που ήξερα ήταν το όνομά της. Την έλεγαν Άννα, κι αυτό μου είχε φανεί πολύ αστείο, ότι δηλαδή υπήρχε ένα ζευγάρι όπου κι οι δυο είχαν τέτοια ονόματα: ονόματα που μπορούσες να τα διαβάσεις μπρος πίσω, ίσια κι ανάποδα. Τη φανταζόμουν επίσης χοντρή, τουλάχιστον σαν τον Ότο, άρα πολύ χοντρή. Γιατί ο Ότο ήταν χοντρός. Είναι ν’ απορεί κανείς που δεν είχε κατρακυλήσει από το πεζοδρόμιο στον δρόμο όταν ήταν μικρός. Και που δεν τον είχε πατήσει κανένα φορτηγό. Πίσω μου ο Πόρσε κοιμόταν κουλουριασμένος στην πολυθρόνα της σκέψης. Μόλις μυρίστηκε όμως ότι ήθελα να γλιστρήσω και να φύγω άνοιξε τα μάτια του, πήδησε από την πολυθρόνα και ήρθε ενθουσιασμένος καταπάνω μου, κουνώντας την ουρά του.