Ρίκο και Όσκαρ: Χριστουγεννιάτικη μαγεία

30 έναν πολύ καλό πατέρα. Επειδή ο Λαρς πραγματικά είχε βάλει τα δυνατά του και ήταν καλός πατέρας – μετά την καλοκαιρινή περιπέτεια που είχαμε ζήσει ο Όσκαρ κι εγώ στη Βόρεια Θάλασσα. Τον Οκτώβριο μόνο, στις φθινοπω- ρινές διακοπές, κόντεψε πάλι να του στρίψει για λίγο· αλ- λά το φταίξιμο δεν ήταν δικό του, ήταν του Όσκαρ. Που πήγαινε κάθε μέρα στο πάρκο Μπέκλερ και μάζευε αγριο­ κάστανα, πέντε πλαστικές σακούλες φίσκα μάζεψε και τις κουβάλησε στο σπίτι. Χιλιάδες πρέπει να ήταν. Τις στοί- βαξε, λοιπόν, στο δωμάτιό του. Αλλά κάποια στιγμή, που ο Λαρς έλειπε στη δουλειά, ο Όσκαρ άρχισε να ζυγίσει τα αγριοκάστανα στην κουζίνα. Με τη μικρή ζυγαριά, που είναι για να ζυγίζεις τα γράμ- ματα πριν πας στο ταχυδρομείο. Ένα ένα. Το βάρος το σημείωνε σ’ ένα τετραδιάκι κι ύστερα πε- τούσε το ζυγισμένο κάστανο πίσω του. Πολλά κατρακύλη- σαν μέχρι έξω στον διάδρομο, κι ο Λαρς έφαγε τα μούτρα του όταν γύρισε σπίτι. Είχε μαζί και τον Ότο, αλλά ο Ότο ήταν τυχερός, δεν έπεσε. Ο Λαρς ούρλιαζε τι διάβολο ήταν όλα αυτά, κι ο Όσκαρ του απάντησε πολύ ήρεμα ότι ήθε- λε να υπολογίσει τον μέσο όρο του βάρους των αγριοκά- στανων, επειδή αυτό δεν το είχε κάνει κανείς στον κόσμο μέχρι τώρα, με επιστημονικό τρόπο δηλαδή. Γι’ αυτό είχε αποφασίσει να το κάνει. Ο Λαρς τον κατσάδιασε άγρια – αλλά να μην ξεχνάμε πως ήταν ακόμη πεσμένος κατάχαμα και πονούσε και φο- βόταν, γιατί αν είχε σπάσει τον πισινό του μπορεί να έμενε