Ρίκο και Όσκαρ: Χριστουγεννιάτικη μαγεία

24 Πανάθεμα. Και δεν το είχα κάνει επίτηδες. Έψαχνα ένα μπλουζάκι και δεν το έβρισκα. Και σκέφτηκα ότι μπορεί να είχε μπει κατά λάθος στις ντουλάπες της μαμάς. Ή στα πράγματα του Σιμόν. Κι επειδή ήταν το μικρότερο μπλουζάκι μου – ειλικρινά, ένα τόσο δα, μικροσκοπικό μπλουζάκι!–, είχα αναγκαστεί να ψάξω με προσοχή τα πάντα, γιατί τα μικρά πράγματα πάνε και χώνονται αποκάτω ή ανάμεσα, και δεν τα βλέπεις αν δεν ψάξεις τα πάντα. Να πω ότι ψάχνοντας, εκτός του ότι δε βρήκα το μπλουζάκι, δε βρήκα και κανένα δώρο. Σκέφτηκα τότε να ψάξω και στο υπόγειο, γιατί εί- χαμε κι εκεί μια παλιά ντουλάπα με πράγματα. Μόνος μου δεν τολμούσα να κατέβω εκεί κάτω, κι έτσι παρακάλεσα τον Όσκαρ να ’ρθει μαζί μου. Ο Όσκαρ μού είπε ότι θα ερχόταν, αλλά όχι αμέσως. Θα μπορούσε να έρθει, είπε, την επόμενη μέρα – και όπως μιλούσε μου φάνηκε φοβισμένος. Σχεδόν τρομαγμένος. Μάλλον τη χρειαζόταν αυτή την ολόκληρη μέρα για να πάρει βαθιές ανάσες – και να πάρει και κουράγιο. Γιατί έτσι όπως τον είδα κατάλαβα ότι φοβόταν αυτό το μισο- σκότεινο υπόγειο τουλάχιστον όσο το φοβόμουν κι εγώ. Την άλλη μέρα, πάντως, κράτησε τον λόγο του και ψάξαμε μαζί τις αποθήκες, τη δική μας και του Σιμόν. Δυστυχώς ούτε εκεί βρήκαμε τίποτα. Μόνο σανίδια είχε και άσπρα κόντρα πλακέ. Κι έκανε κρύο σαν να ήσουν μέσα σε ψυ- γείο. Κανένας λογικός άνθρωπος δε θα έκρυβε εκεί μέσα δώρα. Πράγματι: στις ντουλάπες βρήκαμε μόνο παλιά ρούχα και μερικά καλοκαιρινά ρούχα της μαμάς. Και στοί-