Ρίκο και Όσκαρ: Χριστουγεννιάτικη μαγεία

23 αλλά για το κακόμοιρο το δεντράκι που εξαιτίας μας κό- πηκε– και το άλλο μισό ότι θα πεταχτεί τώρα δα όρθια και θα μου μαγειρέψει κάτι να φάω, ή τέλος πάντων θα μου κάνει κάτι μαμαδίστικο. «Μη θυμώνεις, αγάπη μου» είπε. «Εντάξει;» Κούνησα το κεφάλι, ανάγκασα τα χείλια μου να χαμογε- λάσουν, έκανα μεταβολή και προχώρησα προς την πόρτα. Όχι, καθόλου εντάξει δεν ήταν. Κάθε μέρα ένα σωρό παιδιά το σκάνε από τα σπίτια τους και φεύγουν επειδή οι μεγάλοι τούς υπόσχονται πράγματα και δεν κρατούν τον λόγο τους. Δεν παραπονέθηκα, μόνο και μόνο για να μην ταράξω τη μαμά. Η ταραχή βλάπτει τα μωρά μέσα στην κοιλιά το ίδιο όπως τα βλάπτει και η έλλειψη αλατιού. Και ο πρώτος μου αδερφός, ή η πρώτη μου αδερφή, έπρεπε να έρθει στον κόσμο έχοντας καλές εντυπώσεις από μένα. Αν μετά έκλαι- γε και ούρλιαζε δε θα έφταιγα εγώ, αλλά αυτός ο τύπος που είχε παντρευτεί τη μαμά μου και που έδινε υποσχέσεις και μετά δεν τις κρατούσε και πήγαινε κι αγόραζε ένα χριστου- γεννιάτικο δέντρο εντελώς ακατάλληλο για νεογέννητα. Κόντευα να φτάσω στην πόρτα, όταν η μαμά πίσω μου με ρώτησε: «Πότε έψαξες τις ντουλάπες;». Η φωνή της ήταν όλο καλοσύνη και ευγένεια. Μα κάπως τα είχε καταφέρει κι ήταν και κοφτερή και τσουχτερή. Αφού και το ερωτηματικό στο τέλος ακούστηκε σαν ολό- κληρη πρόταση που έλεγε άλλα λόγια: Κάθε αντίσταση θα είναι μάταιη! Αυτά έλεγε το ερωτηματικό της μαμάς. «Πριν από μέρες» παραδέχτηκα. «Αλλά μία φορά μόνο». Κατάρα.