Postmortem

P A T R I C I A C O R N W E L L 14 για ψώνια ή πίνεις ένα ποτό, οι γνωστές που κουβεντιάζεις μαζί τους στα πάρτι, οι γυναίκες που περιμένεις μαζί τους στη σειρά του σούπερ μάρκετ. Ήταν η γειτόνισσα, η αδελφή, η κόρη, η αγαπημένη κάποιου. Βρίσκονταν μες στο σπίτι τους, κοιμόντου­ σαν στα κρεβάτια τους, όταν ο κύριος Κανένας εισέβαλλε από το παράθυρο. Δύο άντρες με στολή στέκονταν στις δύο πλευρές της ορθά­ νοιχτης εξώπορτας που την έφραζε μια κίτρινη ταινία, η οποία προειδοποιούσε: ΤΟΠΟΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ. «Γιατρέ». Ο νεαρός με την μπλε στολή που παραμέρισε στην κορυφή της σκάλας και σήκωσε την ταινία για να περάσω θα μπορούσε να ’ναι γιος μου. Το καθιστικό ήταν άψογο και ωραία διακοσμημένο σε ζεστούς ρόδινους τόνους. Ένα όμορφο ντουλάπι από ξύλο κερασιάς στη γωνία έκλεινε μέσα του μια μικρή τηλεόραση και ένα στερεοφω­ νικό κόμπακτ. Εκεί κοντά υπήρχε ένα αναλόγιο πάνω στο οποίο βρίσκονταν μια παρτιτούρα και ένα βιολί. Κάτω από το παράθυ­ ρο με την κουρτίνα που έβλεπε στην μπροστινή πελούζα, υπήρχε ένας γωνιακός καναπές και στο γυάλινο τραπεζάκι μπροστά του, μερικά περιοδικά στοιβαγμένα τακτικά. Ανάμεσά τους, το Scien- tific American και το New England Journal of Medicine . Στο άλλο άκρο ενός κινέζικου χαλιού με έναν δράκο και ροδί ρόδακα σε κρεμ φόντο, ήταν μια βιβλιοθήκη από ξύλο καρυδιάς. Δύο ράφια ήταν γεμάτα τόμους με τη διδακτέα ύλη της ιατρικής σχολής. Μια ανοιχτή πόρτα έβγαζε σε έναν διάδρομο που διέτρεχε ολόκληρο το σπίτι. Δεξιά μια σειρά από δωμάτια, αριστερά η κουζίνα, όπου ο Μαρίνο και ένας νεαρός αξιωματικός της αστυ­ νομίας μιλούσαν σε έναν άντρα που υπέθεσα ότι ήταν ο σύζυγος. Καθαροί πάγκοι, πάτωμα από λινόλεουμ και συσκευές σε χρώμα υπόλευκο, που οι κατασκευαστές ονομάζουν «ιβουάρ»,