Postmortem

P O S T M O R T E M 13 καν σημάδια από δαγκωματιές στα πτώματα των θυμάτων…». Ο δολοφόνος, που διάβαζε εφημερίδες, όπως όλος ο κόσμος, σχημάτιζε μια νέα άποψη. Τα πρόσφατα ρεπορτάζ έβριθαν από ανατριχιαστικές λεπτο­ μέρειες, υπερβαίνοντας κατά πολύ το καθήκον που είχαν να προειδοποιούν τους πολίτες αυτής της πόλης. Οι γυναίκες, ειδι­ κά όσες έμεναν μόνες, ήταν τρομοκρατημένες. Οι πωλήσεις όπλων και κλειδαριών ασφαλείας είχαν ανέβει κατά πενήντα τοις εκατό την εβδομάδα που ακολούθησε τον τρίτο φόνο, ενώ η Εταιρεία Προστασίας Ζώων δεν είχε πια άλλα σκυλιά – ένα φαινόμενο το οποίο φυσικά έγινε επίσης πρωτοσέλιδο. Την προη­ γούμενη μέρα, η διαβόητη και βραβευμένη αστυνομική ρεπόρτερ Άμπι Τέρνμπουλ είχε επιδείξει για άλλη μια φορά το συνηθισμέ­ νο της θράσος επικαλούμενη τον νόμο περί ελευθερίας του Τύ­ που, σε μια ανεπιτυχή απόπειρα να αποσπάσει αντίγραφα των εκθέσεων νεκροψίας. Η εγκληματικότητα ήταν υψηλή στο Ρίτσμοντ, μια παλιά πό­ λη της Βιρτζίνια με διακόσιους είκοσι χιλιάδες κατοίκους, την οποία την περασμένη χρονιά το FBI τοποθέτησε δεύτερη στη λίστα των πόλεων των ΗΠΑ με την υψηλότερη εγκληματικότητα ανά κάτοικο. Δεν ήταν ασυνήθιστο ιατροδικαστές από τη Βρετα­ νική Κοινοπολιτεία να περνούν έναν μήνα στο γραφείο μου για να μάθουν περισσότερα για τα τραύματα από όπλα. Δεν ήταν ασυνήθιστο αστυνομικοί καριέρας σαν τον Πιτ Μαρίνο, αφήνο­ ντας πίσω τους την τρέλα της Νέας Υόρκης, να διαπιστώνουν τελικά ότι το Ρίτσμοντ ήταν ακόμα χειρότερο. Εκείνο που ήταν ασυνήθιστο ήταν αυτά τα σεξουαλικά εγκλήματα. Ο μέσος πολίτης δεν μπορεί να ταυτιστεί με εγκλή­ ματα που σχετίζονται με ναρκωτικά, οικογενειακή βία, ή με μπεκρήδες που αλληλομαχαιρώνονται για ένα μπουκάλι κρασί. Ωστόσο αυτές οι δολοφονημένες γυναίκες ήταν οι συνάδελφοι που κάθεσαι δίπλα τους στη δουλειά, οι φίλες με τις οποίες πας