Ψυχο-γαστρονομία

Ψ Υ Χ Ο - Γ Α Σ Τ Ρ Ο Ν Ο Μ Ί Α | T I E I N A I 35 Η ψυχο-γαστρονομία ως μια ανθρώπινη πράξη επούλωσης και χαράς «Ξέρεις τι μου λείπει, Καλλιόπη;» είπε η θεραπευόμενη από την απέ- ναντι πολυθρόνα. «Η αίσθηση του να κρατάω μια φέτα ψωμί με βούτυρο χωρίς να νιώθω άσχημα γι’ αυτό – πόσο ξέγνοιαστοι ήμασταν παιδιά!» Τη θυμάμαι κι εγώ καλά αυτήν την αίσθηση – είχα αποκοπεί χρόνια από αυ- τήν, παγιδευμένη στα ενήλικα «πρέπει» και μπερδεμένη από τόσο πολλά αντιφατικά μηνύματα που δέχτηκα από την εφηβεία μου και μετά.Τι μας συμβαίνει και έχουμε αποκοπεί τόσο πολύ από μια πράξη που θα έπρεπε να είναι απλούστερη και πιο ευχάριστη; Τι γίνεται στην ενήλικη ζωή και στον σύγχρονο τρόπο ζωής που έχει οδηγήσει στην ανάγκη να «το ξανα- βρούμε»; Στη σχέση του σύγχρονου ανθρώπου με την τροφή του παρεμ- βάλλονται διάφοροι καθοριστικοί παράγοντες ψυχολογικής φύσης (βιώματα, συναισθήματα, εμπειρίες, τραύματα, τρόπος ανατροφής, εκμάθηση κτλ.) και, φυσικά, πρακτικά θέματα, όπως είναι η διαθεσι- μότητα χρόνου και οι οικονομικές δυνατότητες. Επίσης ζούμε στην εποχή της πληθώρας πληροφοριών, η οποία έχει δημιουργήσει έναν καταιγισμό από διατροφικές, μαγειρικές, διαιτολογικές πληροφο- ρίες, που δημιουργούν μια αίσθηση προσωπικής ανεπάρκειας: Μπο- ρούμε να ξαναζεσταίνουμε το ρύζι; Γιατί τόσα χρόνια ξέπλενα τα μακαρόνια, αφού έβραζαν; Γιατί δεν έχω ξανακούσει αυτό το τυρί που αναφέρουν με άνετο ύφος λες και πρόκειται για τη φέτα; Έχετε νιώσει ποτέ αδαείς ξεφυλλίζοντας γαστρονομικά περιοδι- κά; Σας έτυχε να νιώσετε την επιθυμία να το «ψάξετε» λίγο περισ- σότερο και να μάθετε για πιο ιδιαίτερα υλικά, για καινούριους τρό- πους μαγειρικής, για καινούρια εστιατόρια υψηλής μαγειρικής, αλλά ταυτόχρονα να νιώθετε ότι δεν ξέρετε τίποτα, ότι δεν θα μπορέσετε ποτέ να ικανοποιήσετε τη γαστρονομική περιέργειά σας και να μα- γειρέψετε και να φάτε πιο δημιουργικά, εξεζητημένα και πρωτότυπα; Εγώ προσωπικά εξακολουθώ και το νιώθω πολύ συχνά!