Ο ψεύτης παππούς

AΛKH ZEH 14 | κοντά, δε θα του λέγανε να πάει τον Αντώνη το Σάββατο ή την Κυριακή το πρωί βόλτα ή σε κανένα παιδικό θέατρο; Του Αντώνη, πάλι, του άρεσε όταν καμιά φορά έπεφτε αργία μέσα στη βδομάδα και δεν είχε σχο­ λείο, οπότε ο παππούς τον έπαιρνε στο σπίτι του. Όταν ο καιρός ήταν καλός, έκαναν βόλτες στην Ακρόπολη ή στου Φιλοπάππου κι ύστερα πήγαιναν σ’ ένα μικρό εστιατόριο κι έτρωγαν σουβλάκια και πατάτες τηγανητές. Μετά γύριζαν στο σπίτι του παππού, ξεφύλλιζαν κανένα βιβλίο κι ύστερα ο παππούς έπαιζε ρόλους από κωμωδίες ή και τρα­ γωδίες. Τόσο πολύ άλλαζε το πρόσωπό του, που ο Αντώνης νόμιζε πως δεν ήταν ο παππούς του μα κάποιος άλλος. Το απόγευμα, πριν τον πάει πίσω στο σπίτι, ο παππούς τού έφτιαχνε κρέπες. Τίναζε με κόλπο το τηγάνι, κι η κρέπα πετούσε στον αέρα κι ύστερα προσγειωνόταν από την άλλη μεριά. Είχε μάθει, λέει, να τις φτιάχνει στο Παρίσι, τότε που ζούσε εκεί με τον μπαμπά μικρό, γιατί του μπαμπά τού άρεσαν πολύ… Ο Αντώνης όμως δε θυμόταν ποτέ τον μπαμπά του να τρώει κρέπες. Άλλωστε ποιος να τις φτιάξει; Η μαμά δεν ήξερε και η Λάρα έφτιαχνε κάτι που έμοιαζε με κρέπες, τα μπλινί, όπως τα έλεγε · μα εκείνος δεν άλλαζε με τίποτα τις κρέπες του παππού.