Ψεύτικοι δίδυμοι

14 ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΓΓΕΛΑΚΟΣ που έδωσε μια στην εφηβεία και τον έφτασε. Η διαφορά τους στο ύψος και το βάρος γινόταν αφορμή για συγκρίσεις, αλλά είχε και τα καλά της: ο Ιβ ντυνόταν με τα προπέρσινα ρούχα του Νικ, φορούσε τα στραβοπατημένα αθλητικά του, καθώς και τα παπούτσια των υπόλοιπων αγοριών του χω- ριού. Τις περισσότερες φορές ήταν ξεχειλωμένα, οι σόλες μισολιωμένες. Ο Ιβάν είχε πολλά ζευγάρια, αλλά ούτε ένα καλό. Τη μέρα που έκλεισε τα δέκα, άνοιξε τα μάτια του και είδε τον Νικ στην άκρη του κρεβατιού του. Κρατούσε στα χέρια του ένα κουτί με το γνωστό περιτύλιγμα και την κορ- δέλα. Δεν του είπε χρόνια πολλά, του έδωσε κατευθείαν το δώρο. Ο Ιβ έβγαλε από μέσα ένα ζευγάρι ολοκαίνουργια αθλητικά. Πήδηξε από το κρεβάτι και τα φόρεσε. Τα παπού- τσια τού πήγαιναν γάντι, ήτανε μπλε και άσπρα σαν την ελληνική σημαία, και είχαν και κάτι φωτάκια στη φτέρνα, που βγάζανε πορτοκαλί λάμψεις σε κάθε πάτημα. Γύρισε και είδε τον Νικ να χαμογελάει. Έμεινε ανέκφραστος και δεν είπε ευχαριστώ. Ξανάνοιξε το κουτί και τοποθέτησε προσεχτικά τα παπούτσια. «Δε σ’ αρέσουνε;» «Όχι». «Γιατί;» «Δεν είναι τα δικά σου». Ο Νικ γύρισε σπίτι του. Είπε ψέματα, έφαγα στη γιαγιά του Ιβάν , και κλείστηκε στο δωμάτιό του. Κοίταζε με τις ώρες το