Ψεύτικοι δίδυμοι

ΨΕΥΤΙΚΟΙ ΔΙΔΥΜΟΙ 13 τα καλάμια τους τους κατιφέδες της αυλής. Το σκυλί γάβγι- ζε τόσο δυνατά, που οι μανάδες τους πετάχτηκαν έξω κι αρχίσανε να τους χτυπάνε με τις σαγιονάρες του παππού επαναλαμβάνοντας μονότονα, μην κλάψεις, θα φας κι άλλες . Τα δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια τους, κι ούτε που βγάλανε άχνα, όχι γιατί φοβήθηκαν τις απειλές, αλλά γιατί είχαν βάλει σιωπηρά το ίδιο στοίχημα, όποιος λυγίσει θα χάσει. Μετά το ξύλο αποσύρθηκαν στο τρακτέρ κι αποφάσισαν να ξεμπερδεύουνε μια και καλή με δαύτες. Δυσκολευτήκανε στην αρχή, αλλά συμφώνησαν να σκοτώσει ο Νικ τη μάνα του Ιβ, και ο Ιβ τη μάνα του Νικ, για πιο εύκολο. Ο Νικ είπε πως θα την έβαζε να καταπιεί μια τρίχα από τα μαλλιά της, και η τρίχα θα σφήνωνε στο λαιμό της και θα την έπνιγε. Ο Ιβ έφριξε με το σχέδιο του φίλου του και αρκέστηκε να δη- λώσει, εγώ θα την πατήσω με το τρακτέρ . Στην αυλή γιορτάζονταν και τα γενέθλια του Νικ, μήνα Μάιο, με πλαστικά τραπεζομάντιλα και πιάτα από το ντου- λάπι του παππού, που άμα σπάγανε δεν πείραζε. Μαζεύο- νταν τα παιδιά του χωριού, τα δώρα τους τυλιγμένα στο ίδιο χαρτί με ολόιδια κορδέλα. ΟΝικ έσβηνε τα κεριά στην τούρ- τα που ήταν κέικ, και δίπλα του καμάρωνε στις φωτογρα- φίες ο Ιβάν, που δεν του κάνανε γενέθλια, παρόλο που είχε γεννηθεί δέκα μέρες αργότερα. Αυτές οι δέκα μέρες έπαιξαν σημαντικό ρόλο και στη σωματική τους ανάπτυξη: μεστω- μένος από μικρός ο Νικ, τσιλιβήθρα πλάι του ο Ιβάν, μέχρι