Ψεύτικοι δίδυμοι

10 ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΓΓΕΛΑΚΟΣ που είχε το όνομα κάποιου αγίου, δεν έφυγαν ποτέ. Μονά- χα ο πατέρας του έλειψε τους μήνες της θητείας του, κι όταν γύρισε παντρεύτηκε τη μάνα του, κι έκαναν και ταξίδι του μέλιτος, μια βδομάδα στη Χαλκίδα, πότε τα νερά πάνω πό- τε κάτω, όπως κι ο γάμος τους. Οι γονείς του Ιβάν είχαν έρθει από τη Βουλγαρία. Ο γιος τους δεν έμαθε το πότε και το πώς, ούτε γιατί διαλέξανε αυτό τον τόπο που τον έψηνε ο ήλιος: οι γονείς δεν μιλού- σαν. Τους αρκούσε το αγροτικό και το σκυλί που γάβγιζε στην αυλή. Είχαν αρνηθεί να το δέσουν με αλυσίδα, κι ας διαμαρτύρονταν οι γείτονες, ακόμα κι εκείνοι που μένανε στην άλλη άκρη του χωριού, κι ο δρόμος τους δεν περνού- σε από το σπίτι. Το σκυλί το φώναζαν Νόρμα, μ’ αυτό το όνομα το γνώρισε ο Ιβάν, που είπε πρώτα «Νόμαν» κι ύστε- ρα «μαμά», εξάλλου τη μάνα του δεν την έβλεπε ποτέ. Η Νόρμα ήταν το σκυλί του Ιβάν και γρήγορα έγινε και του Νίκου, παίρνοντας μέρος στα κυνηγητά και γλείφοντας ανοιγμένα γόνατα και δάκρυα. Από μικροί ξαπλώνανε στην αυλή, με το σκυλί ανάμεσά τους, κι αφήνανε τον ήλιο να τους καίει το πρόσωπο. Βάζανε στοίχημα ποιος θα σηκωθεί τελευταίος, κι άμα χάσεις θα γίνεις δούλος μου . Πότε έχανε ο ένας πότε ο άλλος, και η Νόρμα σάλταρε πάνω τους, όσο εκείνοι καταβρέχονταν με το λάστιχο. Το σπίτι του Ιβάν