Πρώτη του έτους

9 Τα πόδια του πονάνε. Χαμηλά, εκεί όπου βρίσκονται μύες που σπάνια καταπονούνται και την ονομασία τους την έχει ξεχάσει. Με κάθε πεταλιά, τα δάχτυλα των ποδιών του χτυ- πάνε στην εσωτερική επένδυση των αθλητικών παπουτσιών που είναι φτιαγμένα για τζόκινγκ κι όχι για ποδηλασία. Το φτηνιάρικο ποδηλατικό σορτς δεν τον προστατεύει επαρκώς από το σύγκαμα, νερό ο Χένινγκ δεν έχει μαζί του, και το ποδήλατο είναι υπερβολικά βαρύ. Η θερμοκρασία, ωστόσο, είναι σχεδόν τέλεια. Ο ήλιος στέκει κατάλευκος στον ουρανό, αλλά δεν καίει. Αν ο Χένινγκ ξάπλωνε σε μια σεζλόνγκ που δεν την έπιανε ο αέρας, θα ζεσταινόταν. Αν περπατούσε κατά μήκος της θάλασσας, θα χρειαζόταν πανωφόρι. Το ποδήλατο είναι η απόλυτη χαλάρωση. Με την ποδηλα- σία ξανανιώνει, πάνω στο ποδήλατο είναι μόνος με τον εαυ- τό του. Ένα στενό μονοπάτι που ανοίγεται ανάμεσα στη δου- λειά και στην οικογένεια. Τα παιδιά είναι δύο και τεσσάρων ετών. Ο αέρας τον προφυλάσσει από τον ιδρώτα. Ο αέρας σήμε- ρα είναι δυνατός, πραγματικά πολύ δυνατός. Η Τερέζα από το πρόγευμα κιόλας άρχισε να γκρινιάζει, της αρέσει να γκρι- νιάζει για τον καιρό χωρίς να εννοεί με κακό τρόπο όσα λέει, παρ’ όλα αυτά εκείνον τον εκνευρίζει. Πολλή ζέστη, πολύ κρύο, πολλή υγρασία, πολλή ξηρασία. Σήμερα, πολύς αέρας. Να μην μπορείς να βγεις έξω με τα παιδιά. Να πρέπει να μείνεις όλη μέρα στο σπίτι – και δεν κουβαλιέσαι βέβαια γι’