Πρώτη μούρη

J E N S L A P I D U S 30 δουλειές που θα του έδινε ο Ντέγιαν δεν θα πρόσφεραν στο σουηδικό κράτος έσοδα υπό τη μορφή φόρων. Μάλλον υπήρχε σοβαρός κίνδυνος να οδηγήσουν τη Σουηδία σε παραπανίσια έξοδα, με τη μορφή επιπρόσθετων βαρών για τις σωφρονιστικές υπηρεσίες, που έπρεπε να ερευνήσουν τα πάρε δώσε του Ντέγιαν. Ίσως θα έπρεπε απλώς να αποδεχτεί την κατάστασή του: να συνειδητοποιήσει ότι δεν ταίριαζε. Ο Τέντι δεν θα γινόταν ποτέ μέλος της σουηδικής κοινωνίας, όπως λαχταρούσε να γίνει όσο ήταν μέσα, θα παρέμενε για πάντα παρίας. Αλλά αυτό δεν σή­ μαινε ότι ήθελε να γίνει ξανά εγκληματίας. «Με ακούς, Τέντι; Πρέπει να ακούς τι σου λέω, αλλιώς δεν μπορώ να σε βοηθήσω». Ο Τέντι τέντωσε τα πόδια του κάτω από το γραφείο, είχαν σχεδόν μουδιάσει από το πολύ καθισιό. «Συγγνώμη. Απλώς σκε­ φτόμουν έναν φίλο που μπορεί να με βοηθήσει να βρω δουλειά». Τα έπαιζε όλα για όλα. Αλλά τι άλλο να έκανε; Κανένα απ’ όλα τα μαθήματα, τις πρακτικές και τα ομαδικά σεμινάρια δεν είχε οδηγήσει κάπου. Ο Ντέγιαν μπορούσε σίγουρα να τον βοη­ θήσει, ήταν φίλοι από παλιά. Η Ίσα πληκτρολόγησε το όνομα όταν ο Τέντι τής ανέφερε την κατασκευαστική εταιρεία του φίλου του. Έπειτα έγειρε το κεφάλι της στο πλάι και τον κοίταξε με σοβαρό ύφος. «Δυστυχώς, Τέντι, νομίζω ότι είναι δύσκολα τα πράγματα με τον φίλο σου. Δεν θέλω να ακουστώ επικριτική, αλλά η εταιρεία του έχει έναν πολύ ισχνό κύκλο εργασιών και δεν έχει δηλώσει κανένα εισόδημα τα τελευταία δέκα χρόνια. Δεν νομίζω πως μπορεί να σου προσφέρει πραγματική δουλειά. Εν πάση περι­ πτώσει, καμία δουλειά που θα μπορέσω να την εγκρίνω». Η Ίσα είχε δίκιο. Αλλά και άδικο, ταυτόχρονα.