Πρώτη μούρη

1 Τ ο μόνο καλό ήταν πως θα συναντούσε την ίδια υπεύθυνη που τον είχε βοηθήσει και όταν είχε αποφυλακιστεί. Ίσα τη λέ­ γανε και δεν είχε αλλάξει από την πρώτη φορά που είχαν συνα­ ντηθεί. Ακόμη γύρω στα σαράντα, ακόμη με έναν συνδυασμό ρούχων που θύμιζε μποέμισσα από το Σέντερμαλμ και πλουμιστή κυρία από το Έστερμαλμ. Ακόμη με τα σάλια της και με ύποπτες, πλεκτές περικνημίδες μέχρι τον αστράγαλο, με έντονα χρώματα, συνδυασμένες με μικρά σκουλαρίκια με μπριγιάντια, που δεν ήταν διόλου μικρά στην πραγματικότητα. «Γεια σου, Τέντι, καιρό έχω να σε δω» είπε η Ίσα. Μικρά λακκάκια στα μάγουλα όταν χαμογελούσε. Για κάποιο λόγο ο Τέντι τη συμπαθούσε, αν και ο μόνος στόχος της ήταν να τον βάλει σε δουλειά. «Ναι, περνάει γρήγορα ο καιρός» της είπε και προσπάθησε να φαίνεται κι αυτός συμπαθητικός στα μάτια της. Αυτή εδώ η ιστορία ήταν πραγματικά ενοχλητική. Όταν αποφυλακίστηκε, δεν του είχε περάσει από το μυαλό ότι θα έπρεπε να περνάει αποδώ έπειτα από τόσα χρόνια. Πίστευε πως θα έβρισκε μια άλλη Σουηδία, ότι θα είχε περάσει σε άλλο επίπεδο. Κίνητρα υπήρχαν, ήταν έτοιμος να δουλέψει σκληρά και να αφιερώσει χρόνο στη δουλειά. Είχε αλλάξει πράγματι: ήταν έτοιμος να πάρει τον δύσκολο δρόμο, να αφήσει τις μαλακίες πίσω του. Όμως άλλο να είσαι έτοιμος και άλλο να κάνεις όντως μια αλλαγή. Η πραγματικότητα τον ξεπέρασε σύντομα. Είχε μια