Πρώτη μούρη

Π Ρ Ω Τ Η Μ Ο Υ Ρ Η 35 Ο Νίκολα κάθισε. «Την άλλη βδομάδα, την Πέμπτη, έχω την εξέ­ ταση στα σουηδικά και πρέπει να γράψω μια έκθεση». «Υπέροχα. Και τι θέμα βρήκες;» « Ο Κόμης του Μόντε Κρίστο . Το έχεις διαβάσει;» «Όχι». «Είναι ένα από τα αγαπημένα του παππού, για να ξέρεις». «Ναι, είμαι σίγουρη γι’ αυτό. Αυτός είναι βιβλιοφάγος. Αλλά καλά θα τα πας, το ξέρω». Ο Νίκολα σκέφτηκε ξανά τον παππού. Βιβλιοφάγος με όλη τη σημασία της λέξης: ο Αναγνώστης με άλφα κεφαλαίο, από το Βελιγράδι, αυτός που είχε μάθει στον Νίκολα τη μαγεία των γραμμάτων στη λογοτεχνία τότε που ήταν έξι χρόνων, αυτός που καθόταν στο κρεβάτι του και επαναλάμβανε τα παλιά υπέροχα αναγνώσματα. Το νησί των θησαυρών, Είκοσι χιλιάδες λεύγες κάτω από τη θάλασσα, Η μυστηριώδης νήσος. Ο ίδιος είχε αναθρέψει και τον θείο Τέντι – έναν από τους θρύλους της νότιας Στοκχόλμης στην εποχή του. Ο Νίκολα δεν μπορούσε να ταιριάξει τα αταίριαστα κομμάτια αυτής της ει­ κόνας. Το Άουντι Α7 του Σάμον ήταν παρκαρισμένο ανάμεσα στα οι­ κοδομικά μηχανήματα έξω από το ημιτελές εμπορικό κέντρο. Κι όπως πάντα: η συλλογή προστίμων που είχε ο φίλος του ήταν μεγαλύτερη από τα πάκα δολαρίων του Εσκομπάρ. Αλλά ο Σάμον τα έγραφε κάτι τέτοια – το αμάξι δεν ήταν στ’ όνομά του. Βέβαια αυτό δεν επιτρεπόταν να το κάνεις. Vorsprung durch Technik: Προβάδισμα μέσω τεχνολογίας, ή όπως έλεγε ο Σάμον: «Προβάδισμα μέσω Μπάμπσου»· έτσι λέγανε τον τύπο που είχε γραμμένα στ’ όνομά του πάνω από τετρακόσια αμάξια στο Σεντερτέλγιε. Ήταν Πέμπτη, αλλά ο Νίκολα δεν θα δούλευε την επομένη. Με άλλα λόγια: τώρα άρχιζε το Παρασκευοσαββατοκύριακο. Ο