Πρώτη μούρη

J E N S L A P I D U S 32 το βραδινό φαγητό, απλώς για να μπορεί να μείνει ξύπνιος και μετά τις εννιά το βράδυ. Ένα υπό κατασκευή εμπορικό κέντρο φύτρωνε από το πουθενά στο Φλέμινγκσμπεργ, ανάμεσα στις γραμμές του περιφερειακού και στο δικαστικό μέγαρο, λες και είχε φυτέψει κάποιος εκεί ένα τσιμεντένιο αυγό που είχε αρχίσει τώρα να επωάζεται. Ήταν πραγματικά μεγάλη δουλειά. Ο Τζορτζ Σάμουελ δεν ήταν ο μο­ ναδικός ηλεκτρολόγος που είχαν πάρει εκεί, αλλά η δουλειά αυτή σήμαινε για τον ίδιο και τον μαθητευόμενό του πλήρη απα­ σχόληση για δέκα μήνες και παραπάνω. Ένας εγγυημένα ικανο­ ποιημένος πελάτης για έναν χρόνο ήταν πολύτιμο απόκτημα – το ήξερε καλά αυτό ο Νίκολα. Στέκονταν ο ένας δίπλα στον άλλο: δούλευαν σαν μια ομάδα. Μονοφασικά, τριφασικά και κλέμες σύζευξης. Καλώδια, ασφά­ λειες και αμπέρ. Το λεξιλόγιο του Νίκολα στον τομέα του ηλε­ κτρισμού είχε μεγαλώσει, σε βαθμό που έφτασε να ξέρει περισ­ σότερες λέξεις για τα ηλεκτρολογικά απ’ όσες ήξερε για τα ναρ­ κωτικά. Καμιά φορά είχε την αίσθηση πως η δουλειά αυτή σήμαι­ νε περισσότερα από τα υπόλοιπα πράγματα στη ζωή. Αλλά εντάξει – του άρεσε αυτό που έκανε, αν εξαιρέσεις όταν δούλευε το κομπρεσέρ στο πάτωμα: ο ήχος του του θύμιζε το συμβάν. Πριν από ενάμιση χρόνο είχε ξεκινήσει να πάει στο σπίτι του Τέντι. Όταν έκανε να ανοίξει την πόρτα στο διαμέρισμα του θείου του, είχε εκραγεί ένας μηχανισμός και πέταξε τον Νίκολα στον απέναντι τοίχο. Είχε τραύματα στην κοιλιά, στο στήθος και στα χέρια, με τα οποία είχε καλύψει από καθαρό ένστικτο το πρόσωπό του. Μία βδομάδα τον είχαν στην εντατική και έναν μήνα στην περίθαλψη. Η μαμά του και ο Τέντι πήγαιναν εκεί κάθε μέρα και τον έβλεπαν. Αλλά η κοπέλα που τα είχε, η Παου­ λίνα, τον είχε παρατήσει. Καλύτερα βέβαια, προφανώς δεν ήταν η γυναίκα που του ταίριαζε.