Η πρώτη εμφάνιση

[ 18 ] βεια– και πρόσθεσε κάτι για οικογενειακή ροπή, που έφερε την Έλλησεαμηχανία. Οπατέρας, ερμητικάκλειστός τοπρώτοημίω­ ρο, διασκέδασε αφάνταστα –και ξανοίχτηκε– μόλις διαπίστωσε πως είναι κατά τέσσερις μήνες μικρότερός μου. Στην πορεία ανακαλύψαμε κι ότι σπουδάσαμε στη Νομική την ίδια περίοδο και θα πρέπει εν αγνοία μας άπειρες φορές να έχουμε διασταυ­ ρωθεί. Αυτός βεβαίως αξιώθηκε να πάρει κάποτε το πτυχίο, ενώ εγώ, από το δεύτερο έτος ήδη, ερωτοτροπούσα με τη δημοσιο­ γραφία και θα εγκατέλειπα σύντομα τη σχολή μας. Η βραδιά κύλησε ευχάριστα, αν και όχι για όλους. Αναπάντεχα παραμερι­ σμένηηΈλλη, εκεί πουανέμενε ναβρίσκεται στο επίκεντρο, μου κατέβασε μούτρα την επομένη και μου ξεκαθάρισε ότι δεν θέλει «ακόμη έναν θείο» στην οικογένεια. Έλαβα σοβαρά υπ’όψιν την προειδοποίηση και, παρά τη σφοδρή μου επιθυμία, δεν πύκνω­ σα τις επισκέψεις σπίτι της. Κρατήθηκασε διακριτικήαπόσταση, στο πλαίσιο όμως πάντα μιας αμοιβαίας συμπάθειας. Τότε διατηρούσα τη νεανική μου ομορφιά. Μπορεί να είχα περάσει τα τριάντα πέντε, πράγμα που έφερα βαρέως, μα θες η προσεγμένη διατροφή μου, θες η τακτική γυμναστική, θες το μόνιμο άγχος που συνόδευε τους εφήμερους και εξοντωτικά πολλούς δεσμούς μου («οΕυθυμίου» διέδιδαν οι φαρμακόγλωσ­ σοι «σπανίως φορά παντελόνι, δεν αξίζει τον κόπο, δεν προλα­ βαίνει να το κουμπώσει»), όλα αυτά μαζί και το καθένα χώρια, με κρατούσαν σε φόρμα. Αλλά η Έλλη έφερε τη γαλήνη, η γα­ λήνη τα κιλά. Το πρόσωπο πρήστηκε, η κοιλιά –το καμάρι μου άλλοτε, η μαρμαρόπλακα– φούσκωσε σαν σωσίβιο και γύρω από τη μέση σχηματίστηκε ένα ευδιάκριτο μαξιλαράκι. Οι συ­ νάδελφοι στην εφημερίδαθεωρούσαν σπουδαίαφιλοφρόνηση