Προς τον παράδεισο

H A N Y A Y A N A G I H A R A 42 τις άλλες πολιτείες. Και καταλαβαίνω το γιατί – είναι ένα τοπικό έθι­ μο, περιορισμένο μόνο στη Νέα Υόρκη και το Κονέτικατ». Οι γάμοι από συνοικέσιο είχαν ξεκινήσει σχεδόν έναν αιώνα πριν ως τρόπος να δημιουργήσουν στρατηγικές συμμαχίες και να συγχωνεύσουν τον πλούτο τους οι πρώτες οικογένειες που εγκαταστάθηκαν στις Ελεύ­ θερες Πολιτείες. «Καταλαβαίνω γιατί ξεκίνησε αποδώ –ανέκαθεν αυτές ήταν οι πλουσιότερες επαρχίες–, γιατί όμως έχει αντέξει τόσο, πιστεύεις;» «Δεν μπορώ να πω ακριβώς. Η θεωρία του παππού μου είναι ότι, επειδή από αυτούς τους γάμους σύντομα προέκυψαν σημαντικές δυ­ ναστείες, κατέστη αναγκαίο για την οικονομική ακεραιότητα των Πολιτειών να συνεχιστούν. Μιλά γι’ αυτούς όπως θα μιλούσε κανείς για την καλλιέργεια των δέντρων» –εδώ ο Τσαρλς γέλασε, ένας ευχά­ ριστος ήχος– «τη συντήρηση ενός δικτύου ριζών από τις οποίες το έθνος ευδοκιμεί κι ανθεί». «Πολύ ποιητικό για τραπεζίτη. Και πατριωτικό». «Ναι – ο παππούς μου είναι και τα δύο». «Ε, λοιπόν, μάλλον οι υπόλοιποι Ελευθεροπολίτες οφείλουμε τη συνεχή ευημερία μας στη ροπή σας προς τα συνοικέσια». Τον πείρα­ ζε, το ήξερε ο Ντέιβιντ, μα η φωνή του είχε και μια καλοσύνη, και αντιγύρισε το χαμόγελο του Τσαρλς. «Ναι, μάλλον. Θα ευχαριστήσω τον παππού μου εκ μέρους σου κι εκ μέρους των συμπολιτών σου. Δεν έχετε καθόλου συνοικέσια στη Νέα Αγγλία; Είχα ακούσει ότι έχετε». «Ναι, αλλά πολύ λιγότερο τακτικά: όταν το κάνουμε, οι λόγοι είναι παρόμοιοι –να ενώσουμε οικογένειες της ίδιας νοοτροπίας–, μα οι συνέπειες ουδέποτε είναι τόσο ουσιαστικές όσο εδώ. Η μικρότερη αδελφή μου πρόσφατα διευκόλυνε έναν γάμο ανάμεσα στην καμα­ ριέρα της και έναν από τους ναύτες μας, για παράδειγμα, αλλά αυτό το έκανε επειδή η οικογένεια της καμαριέρας της έχει μια μικρή επιχείρηση ξυλείας και η οικογένεια του ναύτη μια σχοινοποιία, και ήθελαν να συγχωνεύσουν τους πόρους τους – για να μην πω και ότι οι δυο νέοι άρεσαν πολύ ο ένας στον άλλον, παραήταν όμως ντροπα­ λοί για να ξεκινήσουν το κόρτε μόνοι τους.