Προς τον παράδεισο

H A N Y A Y A N A G I H A R A 36 Έντμουντ, να πορεύεται προς τα βόρεια, από τη Βιρτζίνια στη Νέα Υόρκη, με ορισμένους από τους συντρόφους του Ουτοπιστές, για να ιδρύσουν αυτές που θα γίνονταν γνωστές ως Ελεύθερες Πολιτείες· η τρίτη, τον προπάππο του, τον Χίραμ, τον οποίο ποτέ δεν γνώρισε, να ιδρύει την Μπίνγκαμ Μπράδερς και να εκλέγεται δήμαρχος της Νέας Υόρκης. Στο φόντο και των τριών αυτών τοιχογραφιών, απει­ κονισμένων σε καφετιές και γκρίζες αποχρώσεις, ήταν στιγμές από την ιστορία της οικογένειάς του αλλά και της χώρας: η Πολιορκία του Γιόρκταουν, όπου είχε πολεμήσει ο Έζρα, όσο η γυναίκα του κι οι νεαροί γιοι του ήταν πίσω στο Σάρλοτσβιλ· ο Έντμουντ να παντρεύε­ ται τον σύζυγό του Μαρκ και οι πρώτοι πόλεμοι με τις Αποικίες, τους οποίους οι Ελεύθερες Πολιτείες θα κέρδιζαν, με τεράστιο όμως αν­ θρώπινο και οικονομικό κόστος· ο Χίραμ και οι δυο αδελφοί του, ο Ντέιβιντ και ο Τζον, ως νέοι, δίχως να ξέρουν ότι από τους τρεις τους μόνο ο Χίραμ, ο νεότερος, θα έφτανε τα σαράντα και ότι μόνο αυτός θα αποκτούσε διάδοχο – τον γιο του τον Ναθάνιελ, τον παππού του Ντέιβιντ. Στην κάτω μεριά των τοιχογραφιών ήταν τοποθετημένη από μια μαρμάρινη πλακέτα με μία και μόνη λέξη σκαλισμένη πάνω στην καθεμιά –Ευγένεια· Ταπεινότητα· Ανθρωπιά–, λέξεις που, μαζί με τη φράση στον θυρεό της τράπεζας, ήταν το οικογενειακό σύνθημα των Μπίνγκαμ. Ο τέταρτος τοίχος, αυτός πάνω από τις μεγάλες θύρες της εισόδου, που έβγαζαν στη Γουόλ Στριτ, ήταν αδειανός, μια λεία κενή έκταση, κι εκεί ήταν που θα καταγράφονταν μια μέρα τα επιτεύγμα­ τα του παππού του Ντέιβιντ: πώς είχε μετατρέψει την Μπίνγκαμ Μπράδερς στο πλουσιότερο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα όχι μόνο των Ελεύθερων Πολιτειών, αλλά και της Αμερικής· πώς, μέχρι να χρημα­ τοδοτήσει τον αγώνα της Αμερικής στον Πόλεμο της Επανάστασης, είχε καταφέρει να προστατεύσει την ύπαρξη των Ελεύθερων Πολιτειών κόντρα σε κάθε προσπάθεια να τις διαλύσουν και να εξαλείψουν τα δικαιώματα των πολιτών τους· πώς πλήρωσε για την εγκατάσταση των ελεύθερων νέγρων που είχαν μπει στις Ελεύθερες Πολιτείες, βοη­ θώντας τους να φτιάξουν καινούργιες ζωές στον Βορρά ή τη Δύση, όπως έκανε και με τους φυγάδες από τις Αποικίες. Ήταν αλήθεια πως η Μπίνγκαμ Μπράδερς δεν ήταν πλέον το μοναδικό, ή, θα έλεγαν