Προς τον παράδεισο

H A N Y A Y A N A G I H A R A 30 το σκούρο, μοναχικό του μπλε, και πρόλαβε μόνο να αλλάξει και να τακτοποιηθεί πριν ακούσει από κάτω τον ήχο του παππού του που μιλούσε με τον Άνταμς. Δεν περίμενε να αναφέρει ο παππούς του τα χθεσινοβραδινά, όχι μπροστά στους υπηρέτες, ακόμα όμως κι αφού μπήκαν στο ιδιαίτε­ ρο καθιστικό τους κι έμειναν μόνοι με τα ποτά τους, ο παππούς συνέχισε να μιλά μόνο για την τράπεζα, και τα συμβάντα της ημέρας, κι έναν καινούργιο πελάτη, ιδιοκτήτη ενός σημαντικού στόλου, από το Ρόουντ Άιλαντ. Ο Μάθιου ήρθε να τους φέρει τσάι κι ένα κέικ με πυκνό γλάσο βανίλια· ο μάγειρας, που ήξερε ότι του άρεσε του Ντέι­ βιντ, το είχε διακοσμήσει με σκλήθρες ζαχαρωμένης πιπερόριζας. Ο παππούς του έφαγε το κομμάτι του γρήγορα και τακτικά, ο Ντέιβιντ όμως αδυνατούσε να το χαρεί όσο θα μπορούσε, εξαιτίας της τόσης προσδοκίας του για ό,τι ίσως θα έλεγε ο παππούς για τη χθεσινοβρα­ δινή συζήτηση, και επειδή φοβόταν τι ίσως θα έλεγε ο ίδιος άθελά του, ότι ίσως κάπως να φανέρωνε την αμφιθυμία του, ότι ίσως ακου­ γόταν αχάριστος. Τελικά, ωστόσο, ο παππούς του τράβηξε δυο ρου­ φηξιές από την πίπα του και χωρίς να τον κοιτάζει είπε, «Λοιπόν, υπάρχει άλλο ένα ζήτημα που πρέπει να συζητήσω μαζί σου, Ντέι­ βιντ, φυσικά όμως δεν μπορούσα να το κάνω μέσα στη χθεσινοβρα­ δινή αναταραχή». Αυτή ήταν η ευκαιρία του να ξαναεκφράσει τις ευχαριστίες του, όμως ο παππούς του τις απόδιωξε με τον καπνό του. «Δεν υπάρχει λόγος να με ευχαριστείς. Το σπίτι είναι δικό σου. Το αγαπάς, στο κάτω κάτω». «Ναι» άρχισε, διότι όντως τ’ αγαπούσε, σκεφτόταν όμως ακόμη εκείνα τα αλλόκοτα συναισθήματα που είχε νωρίτερα την ίδια μέρα όταν εξέταζε, επί τόσο πολλά οικοδομικά τετράγωνα, τον λόγο που η προοπτική να κληρονομήσει το σπίτι δεν τον γέμιζε με μια αίσθηση ασφάλειας παρά με πανικό. «Αλλά…» «Αλλά τι;» ρώτησε ο παππούς, κοιτάζοντάς τον τώρα με μια αλ­ λόκοτη έκφραση κι εκείνος, κι ο Ντέιβιντ, απ’ την ανησυχία ότι ακου­ γόταν αβέβαιος, βιάστηκε να συνεχίσει: «Ανησυχώ για την Ίντεν και τον Τζον, αυτό είναι όλο», στο άκουσμα του οποίου ο παππούς ξανα