Προς τον παράδεισο

H A N Y A Y A N A G I H A R A 24 τσάι στο ιδιαίτερο καθιστικό του, και να συζητούν πώς είχε εξελιχθεί η βραδιά – μικρές παρατηρήσεις, στα όρια μόλις του κουτσομπολιού, με αυτές του παππού να είναι ελαφρώς πιο αιχμηρές κατά το δικαίω­ μά του αλλά και τον τρόπο του: Δεν φάνηκε στον Ντέιβιντ μια ιδέα πιο χλωμός ο Πίτερ; Δεν ακουγόταν ανυπόφορος ο καθηγητής ανα­ τομίας της Ίντεν; Απόψε όμως, άπαξ και έκλεισε η πόρτα και έμειναν ξανά μόνοι στο σπίτι οι δυο τους, ο παππούς είπε ότι ήταν κουρασμέ­ νος, ότι η μέρα ήταν μεγάλη, και θα ανέβαινε να κοιμηθεί. «Φυσικά» απάντησε, αν και δεν του είχε ζητηθεί η άδειά του, όμως κι εκείνος ήθελε να μείνει μόνος και να σκεφτεί τι είχε συμβεί, κι έτσι φίλησε τον παππού του στο μάγουλο κι έπειτα στάθηκε για ένα λεπτό στο φωτισμένο απ’ τα κεριά χρυσάφι της εισόδου αυτού που κάποια μέρα θα γινόταν σπίτι του, πριν γυρίσει κι ο ίδιος για να ανέβει στο δωμάτιό του, ζητώντας από τον Μάθιου να του φέρει άλλο ένα πιάτο επιδόρπιο πριν το κάνει.