Μια προσευχή για τα Παλιά Ασήμια

11 Ιούνιος 2004: Ουργκούπ Άλεξ Αραδιασμένα πάνω στο γραφείο είναι τα διάφορα εξαρτή­ ματα της φωτογραφικής μηχανής. Τα χέρια πάνε κι έρχονται, διαλέγουν, απορρίπτουν, ξεβιδώνουν, αντικαθιστούν, βιδώ­ νουν πάλι, καθαρίζουν με μαλακό πανί εμποτισμένο σε ειδι­ κό υγρό, καμιά φορά τρίβουν κάποιο εξάρτημα πάνω στο λευκό μακό μπλουζάκι. Διάφοροι φακοί αντανακλούν το φως από την όμορφη λάμπα με το μελί φυσητό γυαλί, το στέλνουν άλλοτε στα μάτια του και τυφλώνεται για κλάσματα του δευτερολέπτου και άλλοτε στο ταβάνι ομορφαίνοντάς το με παράξενες λάμ­ ψεις και σχήματα. Άλλοι φακοί, μεγεθυντικοί εκείνοι, μεγαλώνουν ό,τι βρί­ σκεται από κάτω τους. Λίγους κόκκους από τη σκόνη που είναι νωχελικά αραγμένη στη σκουρόχρωμη επιφάνεια του γραφείου, ένα ανεπαίσθητο γδάρσιμο πάνω στο έπιπλο, την άκρη μιας ασημοτυπίας που προσπαθεί να αρθρώσει κάποιο όνομα, καθώς κάτω από τον φακό κρύβεται ένα επιστολό­ χαρτο με το λογότυπο του ξενοδοχείου. Έτσι μπορείς να δεις τεράστια την πρώτη λέξη «CAVE», ενώ τα υπόλοιπα, ένα σίγμα τελικό για να ολοκληρωθεί η λέξη «caves» και ένα ορφανεμένο «Hotel», που βρίσκονται έξω από τον φακό συ­ νεχίζουν πάνω στο χαρτί σε φυσιολογικό μέγεθος . Ούτε ο ίδιος ξέρει τι κάνει ακριβώς. Κατά πάσα πιθανότητα προ