Μια προσευχή για τα Παλιά Ασήμια

22 Μ Α Ι Ρ Η Κ Ο Ν Τ Ζ Ο Γ Λ Ο Υ γυαλιά, που τα βρίσκει με την πρώτη –μεγάλη επιτυχία για μια στιγμή που το άγχος την πλημμυρίζει–, και σκύβει να διαβάσει. «Message» γράφει ακριβώς κάτω από το κόκκινο λαμπάκι που συνεχίζει το παιχνίδισμά του. Μήνυμα! Έχει μήνυμα! Κάποιος της έχει αφήσει μήνυμα στο τηλέφωνο του δω­ ματίου… Ανάβει το κινητό της, αγνοώντας το κόκκινο φωτάκι του σταθερού τηλεφώνου. Παρακάμπτει τις αναπάντητες κλή­ σεις, πηγαίνει στα « ΜΗΝΥΜΑΤΑ » και συντάσσει ένα στα γρήγορα. «Σήμερα κατάλαβα κάτι πολύ καλά. Μπορεί και να κάνω λάθος με τον Άλεξ. Μπορεί όμως και όχι. Κρατάω το δεύτερο και προχωρώ. Στο τηλέφωνο του δωματίου ανα­ βοσβήνει ένα μήνυμα. Ερωφίλη, δεν το άκουσα ακόμη, αλλά είμαι σίγουρη πως είναι από εκείνον. Θα πάω και ό,τι θέλει ας γίνει. Στο μεταξύ, ανανέωσε τις γνώσεις σου στη νοση­ λευτική. Ίσως χρειαστεί να με περιθάλψεις για δεύτερη φο­ ρά. Φιλιά πολλά». Το μήνυμα φεύγει στους αιθέρες, περνάει μέσα από την κοιλάδα του Γκιόρεμε, την υπόγεια πολιτεία της Μαλακο­ πής, τον Κόκκινο ποταμό, το Μαύρο Βουνό, τις πεδιάδες της Μικρασίας. Αφήνει ένα χάδι στη φιλντισένια Σμύρνη και βουτάει στο Αιγαίο Πέλαγος. Βγαίνει στη μοσχοβολιστή Χίο και καβαλάει ένα νεαρό δελφίνι που ακολουθεί ένα πλοίο με το όνομα «Ελλάδα». Ύστερα πίνει νερό από μια πηγή πάνω στο βουνό της Άνδρου και με έναν πήδο βρίσκεται στον βράχο του Σουνίου. Μέσα στις χρυσές ακτίνες της δύσης προσκυνάει τον θεό