Μια προσευχή για τα Παλιά Ασήμια

21 Μ Ι Α Π Ρ Ο Σ Ε Υ Χ Η Γ Ι Α Τ Α Π Α Λ Ι Α Α Σ ΗΜ Ι Α λιών, την εκκλησία με το Ελάφι. Εντυπωσιακές τοιχογρα­ φίες, τα χρώματα ολοζώντανα αν και σχεδιάστηκαν πριν από αιώνες. Από εκεί στην αρχαία Ναζιανζό και μετά στις θερμές πηγές Ζίγκα, μάλιστα. Βέβαια εκεί… εκεί ανακάλυψε πάλι πως δεν πρόσεχε. Όλοι ήταν ενήμεροι, όλοι πλην της ίδιας –μα πού είναι τα μυαλά σου, κορίτσι μου;–, είχαν μαζί τους τα μαγιό, τα φό­ ρεσαν και βούτηξαν στην πισίνα. «Θαύμα! Θαύμα!» την προ­ έτρεπαν συνέχεια και έσκασε από τη ζήλια της, ούτε θυμόταν πως την προηγουμένη η Ελένη τούς είχε συστήσει να έχουν μαζί τους και μαγιό. «Τεχνικό πρόβλημα…» άφησε υπονοούμενο και όλες φαρ­ μακώθηκαν. Σωστά, σωστά…Αυτή είναι μικρή ακόμη! Ναι, μικρή, σκέφτεται μέσα στα αρώματα του αφρόλου­ τρου. Τόσο μικρή, που δεν ξέρω τι μου γίνεται. Βάζει κρέμα στο πρόσωπο και στο σώμα και τυλιγμένη στο αφράτο μπουρνούζι τακτοποιεί τα πράγματα από το κρεβάτι, τα ξαναβάζει στην ταλαιπωρημένη τσάντα, ενώ κρατάει το ημερολόγιο της γιαγιάς Σεβαστής έξω. Και τι δεν είδαν σήμερα. Τόσα και τόσα μέρη. Εκτός από τον Άλεξ βέβαια που είναι σαν να άνοιξε η γης και τον κατά­ πιε. Αλλά ο Άλεξ δεν είναι «μέρος». Αν και είναι… αξιοθέατος . Ανοίγει το ημερολόγιο να συνεχίσει το διάβασμα και, ψα­ χουλεύοντας για τα γυαλιά της, ξεσκεπάζει τη συσκευή του τηλεφώνου · την έχει καλύψει με το μαντίλι που πέταξε απ’ τον λαιμό της, ιδρωμένη και ξαναμμένη, μόλις μπήκε στο δωμάτιο. Ένα κόκκινο λαμπάκι αναβοσβήνει επίμονα, φοράει τα