Μια προσευχή για τα Παλιά Ασήμια

20 Μ Α Ι Ρ Η Κ Ο Ν Τ Ζ Ο Γ Λ Ο Υ μπανιέρα, πιάνει τα μαλλιά της ψηλά, βουλιάζει στο νερό ηδονικά και κάνει ανασκόπηση όσων θαυμαστών είδαν εκεί­ νη τη μέρα. Βέβαια, είναι λίγο ανακατωμένα στο μυαλό της… Έτσι της έρχεται να πιάσει την κυρία Αλίκη –πανέμορφη ογδοντάρα με αμείωτο κέφι καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδρο­ μής–, να την πιάσει από τους ώμους, να την ταρακουνήσει και να τη ρωτήσει: «Μα τα θυμόσαστε όλα αυτά που μας λέει τώρα η Ελένη, κυρία Αλίκη μου;». Γελάει, φυσικά και δεν θα το κάνει γιατί … Γιατί τρέμει την απάντηση της κυ­ ρίας Αλίκης! ΗΈλσα είναι βέβαιη πως η ηλικιωμένη γυναί­ κα θυμάται περισσότερα απ’ όσα έχει συγκρατήσει το δικό της μυαλό. Μοιρασμένο στα τρία το μυαλό της –στην προηγούμενη ζωή και στο πένθος της, στην Καππαδοκία του σήμερα και σε… και στον Άλεξ, η παρουσία του οποίου την αποσυντο­ νίζει πλήρως–, δεν συγκρατεί πληροφορίες, καλά καλά δεν καταλαβαίνει ούτε τι βλέπει. Ανακατεύει τον μυρωδάτο αφρό, τον ρίχνει στο στήθος της και αισθάνεται κάπως…παράξενα. Η κυρία Αλίκη είναι ακμαιότατη ή μήπως η ίδια δεν πάει καθόλου καλά; Ας κάνει μια προσπάθεια να θυμηθεί τι είδαν αυτή τη μέρα…Λοιπόν, συνοψίζοντας το «σημερινό μάθημα»: ναι, ναι, βέβαια, το υπαίθριο «μουσείο» της Ζέλβε, σεληνιακό, σουρεαλιστικό τοπίο, με τους πανύψηλους βράχους να κρατάνε ισορροπία εδώ και αιώνες και να απορείς με τη δύναμη και το θράσος τους. Μμμμμ, πολύ καλά τα πάει. Ύστερα οι σπηλιές. Πολ­ λές, ατέλειωτες σπηλιές, η Ελένη ήξερε πού θα τους πήγαι­ νε, είδαν το εκκλησάκι των Ιχθύων, το εκκλησάκι των Αμπε