Πρωινή γαλήνη
ΠΡΩΙΝΗ ΓΑΛΗΝΗ 17 Βρισκόταν κοντά στον στόχο του όταν το κράτος τον επιστρά τευσε εκ νέου για την εαρινή επίθεση στο Εσκί Σεχίρ, και ο ακαταπόνητος σιδεράς υπάκουσε και πολέμησε και στο Εσκί Σεχίρ και μετά προέλασε αγόγγυστα ως τον Σαγγάριο και πέ ρα απ’ αυτόν, γύρισε Σεπτέμβριο του ’22, με τραύματα, αμυχές και ουλές σε όλο του το σώμα –αυτές που κοίταζε τώρα με δέος ο Δημήτρης μέσα στο χυτήριο–, εγκαταστάθηκε πάλι στα Βοδενά, μα δεν του είχε μείνει πια κουράγιο να ξαναδοκιμάσει την τύχη του στην Αμερική, άνοιξε το δικό του χυτήριο, πα ντρεύτηκε, έκανε τέσσερα παιδιά –τα πρώτα δύο κορίτσια, τα άλλα δύο αγόρια, το τρίτο ήταν ο Δημήτρης– κι έθαψε ακόμα δύο, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, στην κούνια τους ακόμη, έσφι ξε όμως τα δόντια και συνέχισε. Όσο κι αν ο Δημήτρης περιεργαζόταν με το μάτι τις ουλές στο πατρικό κορμί, ο πατέρας δεν του μίλησε ποτέ για όσα υπέστη και είδε στις εκστρατείες, κυρίως για όλα όσα έκανε με τα ίδια του τα χέρια, τα κράτησε όλα μέσα του, και τώρα, με το ίδιο εκείνο βλέμμα που τον κοιτούσε κάθε φορά που ο Δη μήτρης ζητούσε να μάθει τι είδαν τα μάτια του στους πολέμους, με το ίδιο διαπεραστικό βλέμμα ο πατέρας του τον έβαλε ξανά τώρα στη θέση του δίχως να χρειαστεί ν’ αρθρώσει λέξη. «Μου άναψες φωτιές» γύρισε και είπε στον γείτονα με την τσα λακωμένη εφημερίδα, αλλά αυτός επέμεινε, του είπε ότι ήταν μεγάλη ευκαιρία. «Δε βλέπεις τι γίνεται, χωρίς παρεξήγηση, ο γιος σου είναι τρελοκαμπέρος, λωλαμένος με τα αεροπορικά», έπειτα του πρότεινε να φέρει τον μικρό στη δούλεψή του προς
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=