Πριν χαθούν τα πουλιά

C H A R L O T T E M c C O N A G H Y 20 εδώ βλέπω πάλι το φιόρδ κι έτσι μου είναι πιο εύκολο να βρί­ σκομαι μέσα. Δεν νιώθω καλά στους εσωτερικούς χώρους. Κοιτάζω εξεταστικά τους άλλους πελάτες, ψάχνοντας για μια αντρική παρέα που θα μπορούσε να είναι το πλήρω­ μα του Σάγκανι. Δεν βλέπω καμιά που να ξεχωρίζει ιδιαί­ τερα – η μόνη αρκετά μεγάλη παρέα περιλαμβάνει και άντρες και γυναίκες που παίζουν Trivial Pursuit και πί­ νουν μαύρη μπίρα. Δεν έχω προλάβει καλά καλά να πιω μια γουλιά από το παράλογα ακριβό κρασί μου όταν βλέπω πάλι τον άντρα που ήταν έξω. Τώρα έχει κατέβει στην άκρη του νερού κι ο άνε­ μος μαστιγώνει τη γενειάδα και τα γυμνά του μπράτσα. Τον παρακολουθώ όλο περιέργεια να προχωράει κατευθείαν μέ­ σα στο φιόρδ και να εξαφανίζεται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το ποτήρι μου παραλίγο να αναποδογυρίσει καθώς πετά­ χτηκα από το ψηλό σκαμνί. Δεν τον βλέπω να εμφανίζεται πάλι στην επιφάνεια. Ούτε τώρα ούτε τώρα ούτε τώρα. Θεέ μου – στ’ αλήθεια δεν ξαναβγαίνει. Ανοίγω το στόμα μου για να φωνάξω κι ύστερα το κλείνω απότομα. Αρχίζω να τρέχω. Από την πόρτα στην προβλήτα, κατεβαίνω τα ξύλινα σκαλιά που γλιστράνε τόσο από τον πάγο ώστε παραλίγο να προ­ σγειωθώ στον πισινό μου κι έπειτα στην παγωμένη λασπου­ ριά της ακτής. Κάπου εκεί κοντά ένα σκυλί γαβγίζει δυνατά, πανικόβλητο. Πόσην ώρα παίρνει να πεθάνει κανείς από το κρύο; Όχι και πολλή σε τέτοια νερά. Κι ο άντρας ακόμη δεν έχει ανέβει στην επιφάνεια. Βουτάω μέσα στο φιόρδ και…